"Media culpa" - Greek Sport Press

Η αποχή και η αδιαφορία ήταν οι θριαμβευτές των εκλογών του ΠΣΑΤ. Τουλάχιστον ένα στα τρία μέλη γύρισε την πλάτη στον Σύνδεσμο! Κι αν συνυπολογίσουμε ότι στην περιφέρεια τα ποσοστά συμμετοχής ξεπέρασαν το 90%, τότε οι μισοί «Αθηναίοι» προτίμησαν τις... παραλίες.
Το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές έφτασε το 62,75% όταν στις προηγούμενες αρχαιρεσίες του Συνδέσμου κυμαινόταν μονίμως μεταξύ 85-90%. Αναλυτικά τα ποσοστά συμμετοχής στις τελευταίες τέσσερις διαδικασίες (σε παρένθεση ο αριθμός των τακτικών μελών και οι ψηφίσαντες):
2006: 62,75% (953 - 598)
2004: 87,47% (862 - 754)
2001: 90,83% (676 - 614)
1998: 85,43% (563 - 481)

Στα 598 ψηφοδέλτια για το Δ.Σ. υπήρξαν 588 έγκυρα, 3 λευκά και 7 άκυρα. Οι υποψήφιοι έλαβαν:
Για το Δ.Σ.
Πρόεδρος: Γερακάρης Παύλος 364 (εκλέγεται), Παγανόπουλος Ανδρέας 126.
Α΄ Αντιπρόεδρος: Μυλωνάς Κωνσταντίνος 273 (εκλέγεται), Κοτσώνης Θεόδωρος 226.
Β΄ Αντιπρόεδρος: Σκουντής Βασίλειος 232 (εκλέγεται), Νικολάου Ιωάννης 217, Μότσης Κωνσταντίνος 87.
Γενικός Γραμματέας: Τριανταφύλλου Σωτήριος 246 (εκλέγεται), Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης 199, Γιαννόπουλος Νικόλαος 114.
Ταμίας: Αντωνίνης Αναστάσιος 385 (εκλέγεται), Μανετάκης Γεώργιος 123.
Μέλη: Σπανέα Σπυριδούλα 247 (εκλέγεται), Αντωνόπουλος Αντώνιος 230 (εκλέγεται), Νταβέλος Θεόδωρος 194 (εκλέγεται), Μίνος Γεώργιος 183 (εκλέγεται), Τσώνης Νικόλαος 180 (εκλέγεται), Δέλκος Ιωάννης 176 (εκλέγεται), Δασκαλόπουλος Γεώργιος 174 (εκλέγεται), Διόγος Ευθύμιος (Μάκης) 146 (εκλέγεται), Αρκουλής Γεώργιος 145, Μαλισιώβας Δημήτριος 141, Κομίνης Κωνσταντίνος 139, Μάστορας Βασίλειος 133, Νικολάου Γεώργιος 131, Χήτας Ξενοφών (Φώντας) 121, Λουκάς Λουκάς 104, Αλεξόπουλος Κωνσταντίνος 94, Σηφάκης Γεώργιος 91, Κοσμετάτος Μιχαήλ 88, Σπανουδάκης Γεώργιος 73.

Για τα πειθαρχικά συμβούλια
Στα 598 ψηφοδέλτια για τα Πειθαρχικά Συμβούλια και την Εξελεγκτική Επιτροπή βρέθηκαν 577 έγκυρα, 13 λευκά και 8 άκυρα. Οι υποψήφιοι έλαβαν:
Πρωτοβάθμιο: Ευσταθίου Δημήτριος (ΑΠΕ) 285 (εκλέγεται), Βύζικα Αγγελική 201 (εκλέγεται), Συνοδινός Νικόλαος 184 (εκλέγεται), Κούρκουλος Ιωάννης 182, Χατζηεμμανουήλ Ιωάννης του Παναγιώτη (Καβάλα) 141.
Δευτεροβάθμιο: Πατσουράκος Λάζαρος 311 (εκλέγεται), Δάρας Ιωάννης 270 (εκλέγεται), Λινάρδος Πέτρος 256 (εκλέγεται), Μαμουζέλος Ιωάννης 221 (εκλέγεται), Αργυρίου Ιωάννης 176 (εκλέγεται), Παπαγεωργίου Χαρίλαος 156.

Για την εξελεγκτική επιτροπή
Νταλούκας Απόστολος 309 (εκλέγεται), Αλυσανδράτος Ευάγγελος 270 (εκλέγεται), Παπαδόπουλος Ιωάννης-Μάριος 221 (εκλέγεται), Αθανασίου Γεώργιος 111.

Υ.Γ: Οπου σταθείς κι όπου βρεθείς τις τελευταίες μέρες ακούς ότι εξελέγη η νέα «υπηρεσιακή κυβέρνηση» του ΠΣΑΤ. Τι να σημαίνει άραγε;
Υ.Γ.1: Πολλοί είναι αυτοί, πάντως, που περιμένουν να αναστηθούν κάλπες στην Ασκληπιού του χρόνου τέτοια εποχή!
Υ.Γ.2: Οι 126 ψήφοι στον Παγανόπουλο και οι 108 αρνήσεις σταυροδοσίας για τη θέση του προέδρου ήταν ένα ΙΣΧΥΡΟ μήνυμα. Αραγε το έλαβε κανείς;
Υ.Γ.3: Σε πρόσωπο των εκλογών αναδείχθηκε ο Σωτήρης Τριανταφύλλου ο οποίος, κόντρα στη «γραμμή», εξελέγη πανηγυρικά γενικός γραμματέας. Ηταν η εξαίρεση που συνήθως επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ποιος είναι ο κανόνας στα μέλη του ΠΣΑΤ; Κοιτάξτε τις ψήφους του Γιαννόπουλου (114) και θα καταλάβετε...
Υ.Γ.4: Υγιεινό περίπατο και ρεκόρ έκανε ο Τάσος Αντωνίνης για τη θέση του ταμία. Αλήθεια, ο Μανετάκης γιατί κατέβηκε στις εκλογές;
Υ.Γ.5: Το πάλεψε ο Κοτσώνης αλλά ο παλιός είναι αλλιώς και ο Κώστας Μυλωνάς του έριξε 51 στο κεφάλι.
Υ.Γ.6: Το θρίλερ για τη θέση του β’ αντιπροέδρου κράτησε ως τα χαράματα με τον Σκουντή να ανακάμπτει στο φινάλε της τρίτης περιόδου και να σαρώνει στο φινάλε. Συγνώμη δηλαδή, αλλά ποιος Νικολάου μπροστά στον Βασιλάκη. Ο Μότσης τι έκανε; Παρέα στον Μανετάκη (για τη χαρά της συμμετοχής);
Υ.Γ.7: Απαρηγόρητος ήταν ο Μαλισιώβας. Κρατούσε την 8η (εκλόγιμη θέση) μέχρι τα 500 πρώτα ψηφοδέλτια και στα 600 τον κέρασε καφεδάκι (σκέτο, της παρηγοριάς) ο Διόγος.
Υ.Γ.8: Τη «Ζούγκλα» του Μάκη προτίμησε ο Ντον – Ντον από την (σταδιακή) ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στην Ασκληπιού 3. Πίστεψε στην πρωτιά, την περίμενε αλλά δεν είχε υπολογίσει τη μανιάτισα Σπυριδούλα και «την πάτησε».
Υ.Γ.9: Και Μίνος και Δέλκος στη γραμμή; Μπράβο στα παλικάρια. Και τώρα τι γίνεται;
Υ.Γ.10: Τελικώς η ΕΡΤ το έκανε το θαύμα της. Δούλεψε καλά ο συμμαθητής και το σύστημα για να είναι έτοιμο να κάνει το colpo grosso την επόμενη φορά!
Υ.Γ.11: Εκτός ο Αρκουλής για μια ψήφο. Εκτός και ο Κούρκουλος για δύο. Και καλά ο Γιώργος. Τι να πει κι ο Γιάννης που έχασε τη θέση από υπάλληλο του ΠΣΑΤ! Τα είδαμε όλα σ’ αυτές τις εκλογές.
Υ.Γ.12: Και πιες κύριε Σκουντρή, και πιες κύριε Σκουντρή, νάτος αντιπρόεδρος ο Σκουντής...

Λάβαμε στο e-mail μας την παρακάτω δήλωση παραίτησης του Νομικού Συμβούλου του ΠΣΑΤ κ. Παναγόπουλου, από την οποία γεννιούνται πολλά ερωτηματικά, κυρίως για τη στάση του νέου προέδρου του Συνδέσμου Παύλου Γερακάρη. Το πλήρες κείμενο:

ΠΡΟΣ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΠΣΑΤ
ΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ
Του Νομικού Συμβούλου, Γεωργίου Π. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ, Δικηγόρου Αθηνών, Τζαβέλλα 6.

Κύριε Πρόεδρε – αξιότιμα μέλη,
Με το παρόν έγγραφο θέλω να δηλώσω προς το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ την παραίτησή μου από τη θέση του Νομικού Συμβούλου του σωματείου σας.
Οι λόγοι για τους οποίους αναγκάζομαι να προβώ σ’ αυτήν την ενέργεια δεν έχουν να κάνουν ούτε με το οικονομικό ούτε με τον προσωπικό φόρτο εργασίας, αλλά μόνο και μόνο με την αψυχολόγητη, αχαρακτήριστη και μειωτική αντιμετώπισή μου ως επαγγελματία κι επιστήμονα εκ μέρους του αντιπροέδρου του απερχόμενου Δ.Σ., κ. Παύλου ΓΕΡΑΚΑΡΗ, στάση που, δυστυχώς, από τις ανεπίσημες πλην όμως διασταυρωμένες πληροφορίες μου, υιοθετήθηκε από το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ.
Συγκεκριμένα, ο αντιπρόεδρος φέρεται να εισηγήθηκε σε Δ.Σ. του Νοεμβρίου 2005 την αντικατάστασή μου ως ανεπαρκούς (!!!), εισήγηση που, παρότι δεν έγινε δεκτή από το Δ.Σ., κοινοποιήθηκε μέσω ενημερωτικού εγγράφου, (κάτι που στοιχειοθετεί συκοφαντική δυσφήμηση), κατά την πρόσφατη Γ.Σ. του ΠΣΑΤ σ’ όλα (παρόντα και μη) μέλη του Συνδέσμου, σε μια χρονική περίοδο μάλιστα που συνέχιζα να δίνω μάχες στα αθλητικά και τακτικά δικαστήρια, για να προασπίσω τα συμφέροντα του Συνδέσμου και των μελών του.
Περιττό να αναφερθεί ότι κανένα μέλος του Δ.Σ. δεν είχε την ευαισθησία να με ενημερώσει, έστω και προφορικά, ακόμα και σήμερα, λίγες ημέρες πριν από τις αρχαιρεσίες του ΠΣΑΤ, όταν από φίλους – αθλητικούς συντάκτες πληροφορήθηκα με κατάπληξη ότι με πρόσφατη απόφαση του Δ.Σ. προσλήφθηκε άλλος συνάδελφός μου, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε θέματα τακτικής Δικαιοσύνης, ενώ εγώ διατηρήθηκα ως αναπληρωματικός, για να καλύπτω υποτίθεται τον ΠΣΑΤ και τα μέλη του ενώπιον της Αθλητικής Δικαιοσύνης.
Φυσικά, ο ΠΣΑΤ έχει το δικαίωμα να προσλαμβάνει όσους δικηγόρους θέλει, οφείλει όμως προηγουμένως να ενημερώνει τον υπάρχοντα νομικό σύμβουλο και για τις αποφάσεις του αλλά και να τον φέρνει σε επαφή με τον νεοπροσληφθέντα συνάδελφό του, προκειμένου να συνεργάζονται, ειδικά σε μια κρίσιμη περίοδο, όπως η προεκλογική, όπου για τα προκύψαντα νομικά ζητήματα, παραδόξως, ζητήθηκε η γνωμοδότηση του νέου νομικού συμβούλου κι όχι του υφιστάμενου, ο οποίος σημειωτέον πέρασε τα πάνδεινα μέχρι να περάσει από το Πρωτοδικείο το καταστατικό που είχαν συντάξει άλλοι, (βάσει προσυνταχθέντων προβληματικών πρακτικών Δ.Σ. και Γ.Σ.), και που ανέλαβε με μεγάλη πίεση χρόνου.
Παρόλα αυτά, συνεχίζω να σέβομαι κάθε απόφαση ενός συλλογικού οργάνου, όπως το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, θα περίμενα όμως να εκτιμηθεί δεόντως το έργο που πανθομολογουμένως προσέφερα στον Σύνδεσμο και να αναφερόταν έστω περιληπτικά, δίπλα από τον χαρακτηρισμό “ανεπαρκής”, ώστε το κυρίαρχο σώμα του, η Γ.Σ., να μπορούσε να σχηματίσει πλήρη εικόνα όχι μόνο για το δικό μου έργο, αλλά και για το έργο της ίδιας της απερχόμενης διοίκησης που – άγνωστο γιατί – προτιμά να μη γνωστοποιεί στα μέλη του ΠΣΑΤ τις επιτυχίες που σημειώσαμε όλοι μαζί ενώπιον της Δικαιοσύνης (Τακτικής – Αθλητικής) και της Διοίκησης (πολιτειακής και ομοσπονδιακής).
Χωρίς να θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, κάτι που ούτε συνηθίζω ούτε – δόξα σοι ο Θεός – έχω ανάγκη, θα απαριθμήσω ενδεικτικά όσα επιτεύχθηκαν σ’ αυτόν τον ενάμισυ χρόνο της συνεργασίας μας:
1. Κατ’ αρχήν, θεωρώ ως επιτυχία, όπως εξελίχθηκε, την ολοκλήρωση και δικαστική επικύρωση ενός επί χρόνια προβληματικού καταστατικού που διορθώθηκε κατά το ανθρωπίνως δυνατόν μέσα από μια επώδυνη και χρονοβόρα διαδικασία, χωρίς φυσικά δική μου ευθύνη, που χρειάσθηκε σημειωτέον και δεύτερο δικαστήριο, για να εγκριθεί.
2. Ουσιαστικά, όμως, η πρώτη και μάλιστα διπλή δικαστική επιτυχία μας σημειώθηκε στην πρόσθετη παρέμβαση που ασκήσαμε υπέρ του μέλους μας Ρήγα ΔΑΡΔΑΛΗ και κατά των ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ – ΚΑΛΑΦΑΤΑΚΗ ενώπιον του Αθλητικού Δικαστή της ΕΣΑΚ και του ΑΣΕΑΔ σε δεύτερο βαθμό!
3. Ακολούθησε η εξίσου σημαντική επιτυχία μας ενώπιον του ΠΤΔΟ/ΕΠΑΕ, όπου έγινε δεκτή η καταγγελία μας κατά της ΠΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ και υπέρ του μέλους μας κ. ΣΑΜΑΡΑ.
4. Σε διοικητικό επίπεδο, μακράν η μεγαλύτερη επιτυχία μας είναι η υπογραφή από τον τέως Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού κ. ΚΟΥΚΟΔΗΜΟ της απόφασης περί δικαιώματος ελεύθερης εισόδου, κείμενο που πέρασε σε ποσοστό 90% απ’ αυτό που είχα υποβάλει στο Δ.Σ., όπως ακριβώς πέρασε, σε συνεργασία με την ΕΠΟ, και στον ΚΑΠ, γεγονός που νομικά ισχυροποίησε απεριόριστα τον ΠΣΑΤ απέναντι στις αυθαιρεσίες του Δ.Σ. της ΕΠΑΕ και των ΠΑΕ.
5. Επίσης σημαντική πίεση άσκησαν τόσο τα εξώδικα που στείλαμε στην ΕΠΑΕ – ΠΑΕ κ.λπ. όσο και η μηνυτήρια αναφορά που καταθέσαμε κατά της ΠΑΕ ΝΕΟΣ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ και του Αχιλλέα ΜΠΕΟΥ σε συνεργασία με τα μέλη μας, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ – ΓΑΒΑΘΙΩΤΗ και ΜΠΡΑΟΥΔΑΚΗ, υπόθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη και εξώθησε τον κ. ΜΠΕΟ να υποβάλει αγωγή (την οποία αναβάλαμε, ασκώντας πρόσθετη παρέμβαση) και μήνυση κατά του κ. ΜΠΡΑΟΥΔΑΚΗ, τον οποίο και αθωώσαμε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών μόλις πριν δύο εβδομάδες και μετά από μία μαραθώνια δίκη 12 περίπου ωρών, το αποτέλεσμα της οποίας θα αποδειχθεί χρυσό στο εγγύς μέλλον για τους δοκιμαζόμενους αθλητικούς συντάκτες. (Σημειωτέον ότι στη δίκη κάλεσα και τον κ. ΓΕΡΑΚΑΡΗ, ο οποίος κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης, αλλά, παρότι συζητούσαμε επί ώρες, ξέχασε προφανώς να με ενημερώσει ότι είχα προ μηνών (!) πάψει να είμαι νομικός σύμβουλος του ΠΣΑΤ λόγω... ανεπάρκειας ενώπιον των δικαστηρίων, όπου δεν πήραμε κατά τη γνώμη του ούτε ισοπαλία!).
6. Αξίζουν, βεβαίως, να αναφερθούν και οι τραγελαφικές καταστάσεις που, λόγω της γνωστής δυστυχώς ασυνεννοησίας μεταξύ των μελών του Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, παρολίγο να με εκθέσουν ως δικηγόρο. Αναφέρω ενδεικτικά την υπόθεση της καταγγελίας που ασκήσαμε κατά της ΠΑΕ ΑΡΗΣ στο ΠΤΔΟ/ΕΠΑΕ και υπέρ του μέλους μας κ. ΣΕΛΑΛΜΑΖΙΔΗ, ο οποίος με τη γραπτή κατάθεσή του εξέθεσε τον ΠΣΑΤ, απαλλάσσοντας τον ΑΡΗ κι ενώ έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά, όπως εισηγήθηκα προφορικά, προφανώς λόγω προεκλογικής περιόδου, το φιάσκο του ΠΣΑΤ έγινε... γαργάρα!
7. Ως φιάσκο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και η υπόθεση της καταγγελίας δύο αλλοδαπών πρώην εργαζομένων κατά του ΠΣΑΤ ενώπιον του ΙΚΑ, όπου, με δεδομένη την καταδίκη μας στην αρμόδια Επιτροπή, κατόρθωσα να “τραινάρω” την υπόθεση, παίρνοντας 4 (τέσσερεις) αναβολές, χρόνος που, δυστυχώς, δεν αξιοποιήθηκε λόγω προβληματικής συνεννόησής μου τόσο με τον λογιστή, όσο και με το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, εξαιτίας της οποίας και λόγω, βεβαίως, παραπετάματος σε κάποιο συρτάρι της απόφασης του ΙΚΑ, πρόλαβα κυριολεκτικά στο παρά πέντε τις προθεσμίες και άσκησα προσφυγές ενώπιον της Τακτικής Δικαιοσύνης, όπου εκκρεμεί η ανακοπή κι όπου προσωπικά θα είχα πετύχει αναστολή αν εισακουόταν το κατ’ επανάληψη διατυπωθέν αίτημά μου από τον λογιστή και το Δ.Σ. και προσκομίζαμε αναλυτικά οικονομικά στοιχεία.
8. Τέλος, θα ήθελα να υπογραμμίσω τη λύπη μου, γιατί δεν πρόλαβα να υλοποιήσω το πλήρες όραμά μου για τον ΠΣΑΤ, που ξεκινούσε από τη σύνταξη ενός κανονισμού δεοντολογίας (τον οποίο, παρότι έχω παραδώσει εδώ και ένα χρόνο, δεν έχει περάσει από το Δ.Σ.!), θα εξελισσόταν μέσω της κυκλοφορίας ενός εγχειριδίου – οδηγού σε αθλητικονομικά θέματα για τα μέλη του ΠΣΑΤ (το οποίο επίσης έχω συγγράψει) και θα επεκτεινόταν μέσα από εκδηλώσεις, όπως η διοργάνωση σεμιναρίων αθλητικονομικής ενημέρωσης και καλύψεις για τα μέλη (νομική, ασφαλιστική κ.λπ.).
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον απερχόμενο πρόεδρο κ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟ, ο οποίος, ουσιαστικά, με κάλεσε στον ΠΣΑΤ και που πάντα έτεινε ευήκοον ούς στις προτάσεις μου και τον Σωτήρη ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ που τράβηξε το κουπί στα δικαστήρια μαζί μου, χωρίς να εκφράζω κάποιο παράπονο για τα υπόλοιπα μέλη, εξαιρουμένου, βεβαίως, του τέως αντιπροέδρου, στον οποίο πάντως εύχομαι από την θέση του προέδρου να προσφέρει περισσότερα από τους προκατόχους του και να θωρακίσει νομικά τον ΠΣΑΤ μέσω της δημιουργίας πολυμελούς και πλουσιοπάροχα αμειβόμενης νομικής υπηρεσίας, για την οποία, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν δηλώνω υποψηφιότητα.
Η παρούσα δήλωση παραίτησής μου τίθεται στη διάθεση του απερχόμενου Δ.Σ. και της κυρίαρχης Γ.Σ. χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κλείνω την πόρτα για συνεργασία με οποιοδήποτε νέο Δ.Σ. προκύψει από τις επερχόμενες αρχαιρεσίες που, βεβαίως, θα θελήσει να συνεργασθεί μαζί μου και να αποδεχθεί πλέον τους δικούς μου όρους.
Αθήνα, 9 Μαΐου 2006
Με αθλητικούς χαιρετισμούς
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ

Το σχόλιο του Αντώνη Πανούτσου στη «Sportday», ανήμερα των εκλογών του ΠΣΑΤ (1 Ιουνίου), μας μελαγχόλησε. Γιατί είπε πολλές αλήθειες. Γιατί πολύ θα θέλαμε να είχε τη δική μας υπογραφή. Διαβάστε το. Πολλές φορές:

Η δημόσια persona του αθλητικού συντάκτη άλλαξε με τα χρόνια. Την πρώτη περίοδο, μέχρι τη δεκαετία του '60, ο αθλητικός συντάκτης των πολιτικών εφημερίδων ήταν κυριολεκτικά «ο αθλητικός συντάκτης». Ενας. Οι πολιτικές εφημερίδες έβαζαν έναν πιτσιρικά να γράφει τα αποτελέσματα της μεγάλης κατηγορίας τη Δευτέρα. «Εθνικός-ΑΕΚ 0-0, Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 1-2 (21' Σιάηλος 1-0, 37' Υφαντής 1-1, 79' Μπέμπης 1-2)». Μόνο τους σκόρερ. Ούτε καν τις συνθέσεις. Στις αθλητικές γινόταν επίδειξη καλλιέργειας, για να φανεί ότι οι αθλητικογράφοι ήταν μορφωμένοι. «Υπό αφόρητο καύσωνα, τον οποίο οι καυτές φάσεις εντός των αντίπαλων περιοχών έκαναν ισχυρότερον, δύο ενδεκάδες λεόντων αναμετρήθηκαν σε έναν αγώνα μέχρις εσχάτων...». Η τέχνη της εισαγωγής και του επιθέτου, που έφτασε στο απόγειό της με τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη, και τα σύνθετα ουσιαστικά του «ο ανίκητος Βασιλομπίλαρος του κάμπου, λευκοπυργίτης», έχει τις ρίζες της στην αθλητικογραφία του '50.
Το σημαντικότερο βήμα για την καθιέρωση της αθλητικής σελίδας στον πολιτικό Τύπο έγινε από την Ελένη Βλάχου στη «Μεσημβρινή» του '60. Εκεί έγιναν και οι πρώτες προσπάθειες απλοποίησης της γλώσσας. Η πρώτη εφημερίδα που δημιούργησε αθλητικό section ήταν η «Απογευματινή» του '70, με τον Χάρη Λυμπερόπουλο πρωτοπόρο στην προσπάθεια.
Ευχή και κατάρα της αθλητικογραφίας αποδείχθηκε ο «Φίλαθλος» το '80. Από τη μία πλευρά απορρόφησε το πλούσιο αποθεματικό εν δυνάμει αθλητικών συντακτών που είχε δημιουργηθεί με τη δυαρχία της «Αθλητικής» και του «Φωτός», αλλά από την άλλη η απλοποίηση της γλώσσας, που στην αρχή έδωσε ζωντάνια στο γράψιμο, οδήγησε σε ένα αδιέξοδο. Στον συντάκτη που δεν έχει να πει τίποτα στον αναγνώστη, γιατί δηλώνει το ίδιο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι να βρεθούν συντάκτες που θα έχουν το ειδικό βάρος να απευθύνονται στον αναγνώστη, αντί να προσπαθούν να τον πείσουν ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα της ομάδας του. Το «δεν υπάρχει τέτοιο κοινό» είναι η εύκολη δικαιολογία. Ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι συντάκτες. Μέχρι να βρεθούν, ας ψηφίζουμε «Ντον Ντον».
Ο ΠΣΑΤ, ακρωνύμιο του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικών Δημοσιογράφων, είναι πολύτιμος για ένα λόγο. Για να εξασφαλίζει γραφεία Τύπου στα περισσότερα των μελών του διοικητικού συμβουλίου του. Ο μέσος αθλητικός συντάκτης δεν ενδιαφέρεται και δεν έχει λόγο να ενδιαφερθεί, παρά μόνο για να γελάσει με τα SMS των υποψήφιων κυνηγών των γραφείων Τύπου.
Ο ΠΣΑΤ ήταν πολύτιμος μέχρι και τους Ολυμπιακούς του 2004. Η Γιάννα Αγγελοπούλου και κάθε δημόσιος οργανισμός ήθελε να διαπραγματεύεται με κάτι που να έχει θεσμικό χαρακτήρα και η θέση του προέδρου του ΠΣΑΤ του επέτρεπε να βρίσκεται κοντά στα κέντρα εξουσίας. Ηταν και ο λόγος για τον οποίο την προεδρία διεκδίκησε ο Γιάννης Θεοδωρακόπουλος. Είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν τη διεκδικεί τώρα, κατεβαίνοντας δήμαρχος στην Πεύκη. Η δημαρχία σήμερα είναι εξουσία και ο ΠΣΑΤ ένα κενό κέλυφος καβουριού, που η σάρκα του καταβροχθίστηκε εδώ και δύο χρόνια. Τώρα, γιατί υπάρχουν υποψήφιοι που πληρώνουν λεφτά σε SMS για να διεκδικήσουν έναν τελειωμένο σύνδεσμο; Γιατί η δύναμη και τα φράγκα που μπορούσε να δώσει μέχρι το 2004 δεν υπάρχουν, αλλά όλο και κάποιο ψιχουλάκι έχει περισσέψει…
Γιατί το να πεις «είμαι εκπρόσωπος των Ελλήνων και ξένων αθλητικογράφων» σου εξασφαλίζει μερικά δευτερόλεπτα ανοχής, μέχρι να καταλάβει ο συνομιλητής ότι είσαι τόσο παπάρας όσο ακριβώς δείχνεις. Επίσης, όλο και κάποια ΕΡΤ, όλο και κάποιος δημόσιος οργανισμός ή ΟΠΑΠ, που δεν υπάρχει έλεγχος στα λεφτά, θα μασήσει να ακουμπήσει κάποια ελεημοσύνη.
Το θέμα είναι γιατί θα πρέπει η κονόμα του άχρηστου να αφορά τον μέσο αθλητικό συντάκτη. Η απάντηση είναι ότι δεν θα πρέπει να τον αφορά, παρά μόνο για απότιση τιμής στους ιδρυτές του συνδέσμου. Διότι ο σύνδεσμος δημιουργήθηκε την εποχή που στην ΕΣΗΕΑ δεν γίνονταν δεκτοί οι αθλητικοί συντάκτες και λόγος της δημιουργίας του ήταν η ανύψωση του κλάδου, που στις εφημερίδες της εποχής αντιμετωπιζόταν λίγο χειρότερα από τον κλητήρα και πολύ χειρότερα από τον σκύλο της εφημερίδας, που είχε τουλάχιστον γούνα για να χαϊδέψεις. Ο σύνδεσμος είχε πολεμηθεί από την ΕΣΗΕΑ, που φοβόταν τη δημιουργία αντίπαλου οργάνου. Είναι και ο λόγος για τον οποίο στο καταστατικό του ΠΣΑΤ αναφέρεται ρητά ότι ο σύνδεσμος δεν έχει συνδικαλιστική ιδιότητα.
Δεν είναι συμπτωματικό ότι το σήμα του ΠΣΑΤ έχει φιλοτεχνηθεί από τον σκιτσογράφο Κώστα Μητρόπουλο. Οπως οι αθλητικογράφοι, και οι σκιτσογράφοι δεν είχαν δικαίωμα εγγραφής στην ΕΣΗΕΑ, που περιόριζε τα μέλη της σε πολιτικούς συντάκτες δεξιών και κεντρώων εφημερίδων. Οι καιροί όμως άλλαξαν, οι αθλητικογράφοι απέκτησαν ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους συντάκτες, ο ΠΣΑΤ αναγνωρίστηκε από το κράτος, αποκτώντας το δικαίωμα οι ταυτότητές του να επιτρέπουν την είσοδο στο γήπεδο και... Και μετά δεν υπήρχε αντικείμενο. Ο ΠΣΑΤ δεν είχε πια λόγο ύπαρξης. Διότι όταν οι επιθέσεις σε αθλητικογράφους έχουν γίνει οι πιο κοινές ανάμεσα σε όλες τις δημοσιογραφικές ειδικότητες, ο ΠΣΑΤ το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να βγάζει την ίδια ανακοίνωση, με την οποία καταδικάζει. Ναι, ρε παιδιά. Θα διαβάσουν την ανακοίνωση οι μπράβοι που ρίχνουν το ξύλο και θα τους χαλάσει η μέρα που τους καταδίκασε ο Θεοδωρακόπουλος… Θα μου πεις «και τι να κάνει ο ΠΣΑΤ;». Και θα σου απαντήσω «δίκιο έχεις».
Τρώνε τις αποζημιώσεις των εργαζομένων στην «Αθλητική», έχουν καθυστερήσει πληρωμές στο «Sportime», στον «Φίλαθλο», στις εφημερίδες του Τράγκα. Και ο ΠΣΑΤ; Δεν είπαμε και πριν ότι δεν είναι συνδικαλιστικό σωματείο; Τι να κάνει ο ΠΣΑΤ; Αν μου το πει κάποιος, θα του απαντήσω «δίκιο έχεις».
Πουλάνε χολή στα πρωτοσέλιδα των αθλητικών, το μόνο που δεν έχουν κάνει οι υποκειμενικοί των οπαδικών εφημερίδων είναι να ζητήσουν εξηγήσεις πώς τολμάει κάποιος να προσπαθεί να μένει αντικειμενικός, ο ΠΣΑΤ γνωρίζει ότι ένα ποσοστό της βίας ξεκινάει από τον Τύπο. Και τι κάνει; Τα ξύνει με τον κασμά… Αλλά και τι θα μπορούσε να κάνει; Λίγα πράγματα. Δεν μπορεί να πει σε κάποιον τι θα γράψει ή να αλλάξει γραμμή, όταν οι οπαδικές εφημερίδες έχουν πει και στην ΕΣΗΕΑ ότι είναι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν. Και επειδή κάποιος θα μου το πει, να απαντήσω από τώρα «δίκιο έχεις».
Τι μπορεί, λοιπόν, να κάνει ο ΠΣΑΤ; Να επιβλέπει την έκδοση ταυτοτήτων με τις οποίες μπορείς να μπεις στο γήπεδο. Φυσικά, όταν «στράβωνε» ο Βίκτωρας οι ταυτότητες δεν ίσχυαν και τα καμαράκια δεν χωρούσαν τους συντάκτες, ενώ άλλα καταλαμβάνονταν από αστυφύλακες και προέδρους, αλλά τι να κάνει ο ΠΣΑΤ; Ας πούμε, τέλος πάντων, ότι ο ΠΣΑΤ έχει την ευθύνη της έκδοσης ταυτοτήτων, διότι αν την είχε μόνο η Γραμματεία, θα έδιναν ταυτότητες αθλητικού συντάκτη και στις συνυφάδες τους. Αλλά από εκεί και πέρα, τι; Τα βραβεία των καλυτέρων αθλητών; Μην καγχάσω… Τους κωπηλάτες και τους μπαντμιγκτονίστες που παίρνουν τα βραβεία κάθε χρονιά, ανάθεμα κι αν τους έχει δει ο ένας στους εκατό αθλητικούς συντάκτες. Η ερώτηση «βρε μαλάκα, μήπως ξέρεις τι είναι αυτός ο Πολύμερος, που τον έχουν στους προτεινόμενους για τα βραβεία;» πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο από όλους τους αθλητικούς συντάκτες στον ταλαίπωρο που κάνει τα «άλλα σπορ» στην εφημερίδα. Μέχρι τώρα έχω δει να ψηφίζουν για πλάκα, στην τύχη, τους φίλους τους, αθλητές από το σπορ που καλύπτουν, αλλά αθλητικογράφο να μπορεί να κάνει επιλογές από όλον τον απίθανο κατάλογο δεν έχω συναντήσει. Οι ετήσιες βραβεύσεις είναι για να ποζάρει ετησίως ο πρόεδρος του ΠΣΑΤ με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να κορνιζάρει τη φωτογραφία στο σαλόνι του με τη λεζάντα «Οι δύο πρόεδροι».
Πολύ ασήμαντοι λόγοι για να δηλώνει ένας σύνδεσμος εκπροσώπηση κλάδου εργαζομένων. Ούτως ή άλλως, με την ποιότητα των υποψηφίων, εκτός από τρεις-τέσσερις, στους υπόλοιπους δεν θα εμπιστευόμουν την εκπροσώπησή μου στον Σύλλογο για τη Διάσωση του Αβολοντέ Κούκου. Η φτώχεια στις υποψηφιότητες θα φανεί στην αποχή και το «σιγά που θα τους δώσω 70 ευρώ για να τους ψηφίσω» έχει γίνει σλόγκαν. Θα μπορούσα να τελειώσω με το κλασικό «κάτι πρέπει να γίνει για τον ΠΣΑΤ πριν να είναι πολύ αργά». Τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Ηδη είναι πολύ αργά.