Τετάρτη, Ιουνίου 08, 2005
Την ΓΚΑΦΑ τη δέχεσαι. Το ΣΤΗΣΙΜΟ ποτέ…
Στην υπόθεση της μεταγραφής Κονσεϊσάο στον Παναθηναϊκό σύσσωμος ο πολιτικός Τύπος ήταν αποκλεισμένος από την ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ της ΠΑΕ Παναθηναϊκός! Την επομένη οι πολλοί σιώπησαν (κοινώς: γαργάρα) και οι λίγοι αντέδρασαν. Είναι στη μέση, βλέπετε, ο εγωισμός. Την ΓΚΑΦΑ τη δέχεσαι. Το ΣΤΗΣΙΜΟ ποτέ…
…Ξέρω, όμως, κάτι άλλο. Ότι ο αλλαξοπιστήσας (ήταν ΑΕΚ κι έγινε οπαδός του «τριφυλλιού») αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, Γιώργος Στράτος, διάβαζε τον χθεσινό Τύπο και αγαλλίαζε η ψυχή του που την είδηση της απόκτησης του Κονσεϊσάο την είχαν μόνον οι φιλικές εφημερίδες. Αξιος ο μισθός του…
Πηγή: Εθνος (Σπορ, 2η σελίδα)
…Στη θέση του Τζίγγερ βεβαίως ό,τι είχα ψωνίσει θα το διαφήμιζα τελείως διαφορετικά, θα το ανακοίνωνα προς πάσα κατεύθυνση, δεν θα το άφηνα να… διαρρεύσει ψιθυριστά και συνωμοτικά, για να ανταμείψω τους φίλους και να τιμωρήσω παραδειγματικά τους εχθρούς, όμως ετούτο είναι μια άλλη ιστορία, σχετική με τη νοοτροπία που βασιλεύει, τα σημειώναμε και τις προάλλες εδώ, στο μικρόκοσμο του διοικητηρίου της εταιρείας…
Πηγή: SportDay (DNA, Αλέξης Σπυρόπουλος)
Συνέβη κάτι χθες που με οδηγεί σε διαφοροποίηση της θεματολογίας σήμερα.
Ερχόμενος στην εφημερίδα, το φρενάρισμα που επιχείρησα κάποια στιγμή δεν ήταν αρκετό να μην ακουμπήσει (ελάχιστα) το αυτοκίνητο ένα σκύλο.
Επειδή κατάλαβα το φόβο του ή και τον ελάχιστο πόνο που του προκλήθηκε από το περιστατικό και επειδή στη ζωή μου πολλές φορές σκέφτηκα πως, γνωρίζοντας τους ανθρώπους αγάπησα τα ζώα -εξ ου και δεν έχω σκύλο στο μπαλκόνι μου- αποφάσισα να αυτοτιμωρηθώ με την παλιά μέθοδο του Δημοτικού. Γράφω 20 φορές:
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
ΥΓ. Μιας και γυρίσαμε στα παλιά, πως τη λέγαμε εκείνη την παράφραση: «Ο μάγκας πήγαινε μπροστά κι η… σούστα τοίχο τοίχο»;
Ετσι!
Πηγή: Sportime (Black Door, Στέφανος Κούμπης)
Σε απόλυτη επιβεβαίωση της στήλης, που αναφερόταν χθες ότι η επικοινωνιακή πολιτική του Παναθηναϊκού είναι της εποχής του 1920, σήμερα άλλα έντυπα (τα «ημέτερα») αναφερόντουσαν στον Κονσεϊσάο και στην… ξαφνική, πλην υποτιθέμενη, μεταγραφή και τα άλλα που δεν τα «πολυσυμπαθούν» δεν είχαν λέξη. Λυπούμαστε για λογαριασμό τους και ζητάμε συγγνώμη που ανήκουμε στα… δεύτερα!
Πηγή: Ελεύθερος Τύπος (Sout)
…Ξέρω, όμως, κάτι άλλο. Ότι ο αλλαξοπιστήσας (ήταν ΑΕΚ κι έγινε οπαδός του «τριφυλλιού») αντιπρόεδρος της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, Γιώργος Στράτος, διάβαζε τον χθεσινό Τύπο και αγαλλίαζε η ψυχή του που την είδηση της απόκτησης του Κονσεϊσάο την είχαν μόνον οι φιλικές εφημερίδες. Αξιος ο μισθός του…
Πηγή: Εθνος (Σπορ, 2η σελίδα)
…Στη θέση του Τζίγγερ βεβαίως ό,τι είχα ψωνίσει θα το διαφήμιζα τελείως διαφορετικά, θα το ανακοίνωνα προς πάσα κατεύθυνση, δεν θα το άφηνα να… διαρρεύσει ψιθυριστά και συνωμοτικά, για να ανταμείψω τους φίλους και να τιμωρήσω παραδειγματικά τους εχθρούς, όμως ετούτο είναι μια άλλη ιστορία, σχετική με τη νοοτροπία που βασιλεύει, τα σημειώναμε και τις προάλλες εδώ, στο μικρόκοσμο του διοικητηρίου της εταιρείας…
Πηγή: SportDay (DNA, Αλέξης Σπυρόπουλος)
Συνέβη κάτι χθες που με οδηγεί σε διαφοροποίηση της θεματολογίας σήμερα.
Ερχόμενος στην εφημερίδα, το φρενάρισμα που επιχείρησα κάποια στιγμή δεν ήταν αρκετό να μην ακουμπήσει (ελάχιστα) το αυτοκίνητο ένα σκύλο.
Επειδή κατάλαβα το φόβο του ή και τον ελάχιστο πόνο που του προκλήθηκε από το περιστατικό και επειδή στη ζωή μου πολλές φορές σκέφτηκα πως, γνωρίζοντας τους ανθρώπους αγάπησα τα ζώα -εξ ου και δεν έχω σκύλο στο μπαλκόνι μου- αποφάσισα να αυτοτιμωρηθώ με την παλιά μέθοδο του Δημοτικού. Γράφω 20 φορές:
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
Ποτέ δεν θα πειράξω τα ζώα τα καημένα.
ΥΓ. Μιας και γυρίσαμε στα παλιά, πως τη λέγαμε εκείνη την παράφραση: «Ο μάγκας πήγαινε μπροστά κι η… σούστα τοίχο τοίχο»;
Ετσι!
Πηγή: Sportime (Black Door, Στέφανος Κούμπης)
Σε απόλυτη επιβεβαίωση της στήλης, που αναφερόταν χθες ότι η επικοινωνιακή πολιτική του Παναθηναϊκού είναι της εποχής του 1920, σήμερα άλλα έντυπα (τα «ημέτερα») αναφερόντουσαν στον Κονσεϊσάο και στην… ξαφνική, πλην υποτιθέμενη, μεταγραφή και τα άλλα που δεν τα «πολυσυμπαθούν» δεν είχαν λέξη. Λυπούμαστε για λογαριασμό τους και ζητάμε συγγνώμη που ανήκουμε στα… δεύτερα!
Πηγή: Ελεύθερος Τύπος (Sout)
