Τετάρτη, Αυγούστου 23, 2006
Τι έγινε ρε παιδιά;
Πανελλαδικές Κυκλοφορίες
Παρασκευή 18 Αυγούστου 2006
74.490 Sportday
42.450 Goal
34.740 Sportime
32.720 Πρωταθλητής
30.890 ΦΩΣ
14.730 Ωρα για σπορ
14.700 Φίλαθλος
14.600 Derby
14.030 Αθλητική
10.070 Score
Πέμπτη 17 Αυγούστου 2006
72.590 Sportday
37.290 Goal
32.830 Sportime
30.430 Πρωταθλητής
30.030 ΦΩΣ
14.700 Φίλαθλος
14.390 Ωρα για σπορ
14.370 Derby
11.620 Αθλητική
9.640 Score
Παρασκευή 18 Αυγούστου 2006
74.490 Sportday
42.450 Goal
34.740 Sportime
32.720 Πρωταθλητής
30.890 ΦΩΣ
14.730 Ωρα για σπορ
14.700 Φίλαθλος
14.600 Derby
14.030 Αθλητική
10.070 Score
Πέμπτη 17 Αυγούστου 2006
72.590 Sportday
37.290 Goal
32.830 Sportime
30.430 Πρωταθλητής
30.030 ΦΩΣ
14.700 Φίλαθλος
14.390 Ωρα για σπορ
14.370 Derby
11.620 Αθλητική
9.640 Score
"Τη βιδώνεις την τουλούμπα"?
Παρότι μπαίνουμε στον Σεπτέμβριο και όλοι βρισκόμαστε -πλέον- πίσω, στις «επάλξεις» της δουλειάς, η ζέστη και ο καύσωνας δεν λένε να υποχωρήσουν.
Ως προσφορά του “Media culpa” στους φανατικούς αναγνώστες και φίλους, ψάξαμε και βρήκαμε τα υπονοούμενα της εκπομπής «Δίκαννο» (Sportime Radio) που... μας άφησε χρόνους!
Ελπίζουμε κάποιοι «μόνιμοι φίλοι» να μην ανακαλύψουν τους εαυτούς τους...
Βάζεις το ταψί στο φούρνο?
Βγάζεις νερό από το πηγάδι?
Βουτάς τον κολιό στο λάδι?
Γρασάρεις τα έμβολα?
Μπαίνει η βάρκα στο λιμάνι?
Μπαίνει η κάλτσα στο συρτάρι?
Μπαίνει ο σύρτης?
Μπαίνει το εκλεράκι στο ταψί?
Μπήκε το λίπασμα στη γλάστρα?
Πέφτει κρέμα στο γαλακτομπούρεκο?
Τα αλατίζεις τα τουρσάκια?
Τα αλλάζεις τα λάδια?
Τα σπάς τα μπετά?
Τη ρουφάς τη γρανίτα?
Την αλείφεις την μαρμελάδα?
Την αλείφεις την μερέντα?
Την ανάβεις τη λαμπάδα?
Την ανοίγεις την γεώτρηση?
Την απλώνεις την μπουγάδα?
Την απλώνεις την σφολιάτα?
Την αρμέγεις την αγελάδα?
Την αρμέγεις τη σαύρα?
Την βάζεις καρφωτή την πέμπτη?
Την βιδώνεις την τουλούμπα?
Την βουτάς την βανίλια?
Την γυρνάς την μπετονιέρα?
Την γυρνάς την φρυγανιά?
Την δουλεύεις την αντλία?
Την έβαλες την μπεσαμέλ στο παστίτσιο?
Την ξεφλουδίζεις την μπανάνα?
Την ξυρίζεις την κότα?
Την καθαρίζεις την πατάτα?
Την καις την ασφάλεια?
Την κουνάς την αχλαδιά?
Την κουνάς την καμπάνα?
Την κουνάς την παπαρδέλα?
Την κουρεύεις την κότα?
Την μαδάς την μαργαρίτα?
Την μελώνεις την τηγανίτα?
Την μελώνεις την τουλούμπα?
Την παίζεις την φλογέρα?
Την παπαριάζεις την αγγουροσαλάτα με ψωμί ολικής αλέσεως?
Την πατάς την γάτα?
Την πατάς την κατσαρίδα?
Την πιέζεις την μπατονέτα?
Την ποτίζεις την γλάστρα?
Την σαλιώνεις την πιπίλα?
Την σαλιώνεις την τρίχα?
Την σπας την φτερούγα?
Την στίβεις την ελιά?
Την στίβεις την σουπιά?
Την σφίγκεις την τανάλια?
Την τινάζεις την αμυγδαλιά?
Την τινάζεις τη φέτα?
Την τρίβεις την λαμπάδα?
Την τρως την γομολάστιχα?
Την τρως την τρίπλα?
Την χαλαρώνεις την βαλβίδα?
Τις μαζεύεις τις ελιές?
Τις μελώνεις τις δίπλες?
Τις παίζεις τις χορδές?
Τις σιγοβράζεις τις φακές?
Το αλατίζεις το πιπέρι?
Το αλευρώνεις το μπαρμπούνι?
Το γεμίζεις το παστίτσιο?
Το δαγκώνεις το μπουρίτο?
Το δονάς το κινητό?
Το εξαερώνεις το καλοριφέρ?
Το ζυμώνεις το τσουρέκι?
Το ξεφλουδίζεις το ακτινίδιο?
Το ξυρίζεις το φραγκόσυκο?
Το λαδώνεις το G3?
Το ξεσκονίζεις το σκρίνιο?
Το ξετυλίγεις το πινίο?
Το ξύνεις το καρότο?
Το καβουρδίζεις το αμύγδαλο?
Το «καις» το CD?
Το κάνεις γιρλάντα το μουστάκι?
Το κουρέβεις το γκαζόν?
Το λαμβάνεις το SMS?
Το μπουκώνεις το πιροσκί?
Το παίζεις το κομπολόι?
Το ραντίζεις το οικόπεδο?
Το ρουφάς το αυγό?
Το ρουφάς το κανελλόνι?
To ρουφάς το τρομπόνι?
Το σηκώνεις το ράσο?
Το σουβλίζεις το αρνί?
Το στραγγαλίζεις το γιαούρτι?
Το συνδέεις το scart?
Το σφυρίζεις το πέναλτι?
To τηγανίζεις το σκορδόψωμο?
Το τινάζεις το θερμόμετρο?
Το τινάζεις το λάστιχο?
Το τινάζεις το χαλί?
Το τραβάς το καζανάκι?
Το τραβάς το χειρόφρενο?
Το τροχίζεις το αμόνι?
Το τρως το σαγανάκι?
Το τσεπώνεις το μπουρμπουάρ?
Το τυλίγεις το σουβλάκι?
Το φέρνεις βόλτες το καβούρι?
Το χαϊδεύεις το ανακόντα?
Το χαϊδεύεις το γατάκι?
Τον αλλάζεις το φελό?
Τον αρμέγεις τον ταύρο?
Τον βάζεις τον φορτιστή στην πρίζα?
Τον εκτοξεύεις τον πύραυλο?
Toν λιμάρεις τον ξυφία?
Τον πνίγεις τον φουνταριστό?
Τον σκαλίζεις τον κήπο?
Τον τηγανίζεις το σπάρο?
Τον φιστικωνεις τον μπακλαβά?
Το αλείφεις το βούτυρο?
Το ασβεστώνεις το σπίτι?
Το γλύφεις το πινέλο?
Το γυαλίζεις το καρότο?
Το γυαλίζεις το λουστρίνι?
Το γυρίζεις το μπιφτέκι?
Το γυρίζεις το ταξίμετρο?
Το δέρνεις το πιθίκι?
Το έριξες το μανίκι?
Το ζουλάς το ακτινίδιο?
Το ζυγίζεις το λουκουμάκι?
Το ζυγίζεις το σύκο?
Το θερίζεις το χωράφι?
Το ξεδιπλώνεις το κοκορέτσι?
Το ξεχωρίζεις το κυδώνι?
Το ξύνεις το καρότο?
Το ξυρίζεις το κουνάβι?
Tο καθαρίζεις το αγγούρι?
Το κανελώνεις το ριζόγαλο?
Το κλείνεις το πατζουρόφυλλο?
Το λαδώνεις το σαζμάν?
Το λέμε το ποίημα?
Το μαστιγώνεις το δελφίνι?
Το πάμε το γράμμα?
Το πεταλώνεις το άλογο?
Το πνίγεις το κουνέλι?
Το πνίγεις το ποντίκι?
Το πλέκεις το καπέλο?
Το ρουφάς το κανελόνι?
Το σερβίρεις το παστάκι?
Το σηκώνουμε το σακάκι?
Το σκάμε το δυναμιτάκι?
Το στίβεις το βερύκοκο?
Το στραγγίζεις το καταϊφι?
Το στρίβεις το παξιμάδι?
Το σφίγγεις το αυγό?
Το σφίγγεις το ξυνόμιλο?
Το σφουγγαρίζεις το σαλόνι?
Το τινάζεις το μαξιλάρι?
Το τινάζεις το χαλί?
Το τινάζεις το χταπόδι?
Το τρίβεις το πιπέρι?
Το τρως το μυδοπίλαφο?
Το τσιγαρίζεις το κοτόπουλο?
Το τυλίγεις το φίδι?
Το τυλίγεις το πούρο?
Το πνίγεις το κουνέλι?
Το στρίβεις το πόμολο?
Το σφίγγεις το μπουλόνι?
Το φοράς το κιμόνο?
Το χτενίζεις το καταϊφι?
Το ψήνεις το μπιφτέκι?
Το ψήνεις το τσουρέκι?
Τον απλώνεις τον τραχανά?
Τον βουτάς τον κολιό στο ξύδι?
Τον γλύφεις τον λουκουμά?
Τον ισιώνεις τον γύρο?
Τον ξαλμυρίζεις τον μπακαλιάρο?
Τον ξεφλουδίζεις τον γερμά?
Τον ξυρίζεις τον καλόγερο?
Τον τινάζεις τον λουκουμά?
Τον τσουρουφλίζεις τον αστακό?
Τον φουσκώνεις τον Αη-Βασίλη?
Τον φυσάς τον κουραμπιέ?
Ως προσφορά του “Media culpa” στους φανατικούς αναγνώστες και φίλους, ψάξαμε και βρήκαμε τα υπονοούμενα της εκπομπής «Δίκαννο» (Sportime Radio) που... μας άφησε χρόνους!
Ελπίζουμε κάποιοι «μόνιμοι φίλοι» να μην ανακαλύψουν τους εαυτούς τους...
Βάζεις το ταψί στο φούρνο?
Βγάζεις νερό από το πηγάδι?
Βουτάς τον κολιό στο λάδι?
Γρασάρεις τα έμβολα?
Μπαίνει η βάρκα στο λιμάνι?
Μπαίνει η κάλτσα στο συρτάρι?
Μπαίνει ο σύρτης?
Μπαίνει το εκλεράκι στο ταψί?
Μπήκε το λίπασμα στη γλάστρα?
Πέφτει κρέμα στο γαλακτομπούρεκο?
Τα αλατίζεις τα τουρσάκια?
Τα αλλάζεις τα λάδια?
Τα σπάς τα μπετά?
Τη ρουφάς τη γρανίτα?
Την αλείφεις την μαρμελάδα?
Την αλείφεις την μερέντα?
Την ανάβεις τη λαμπάδα?
Την ανοίγεις την γεώτρηση?
Την απλώνεις την μπουγάδα?
Την απλώνεις την σφολιάτα?
Την αρμέγεις την αγελάδα?
Την αρμέγεις τη σαύρα?
Την βάζεις καρφωτή την πέμπτη?
Την βιδώνεις την τουλούμπα?
Την βουτάς την βανίλια?
Την γυρνάς την μπετονιέρα?
Την γυρνάς την φρυγανιά?
Την δουλεύεις την αντλία?
Την έβαλες την μπεσαμέλ στο παστίτσιο?
Την ξεφλουδίζεις την μπανάνα?
Την ξυρίζεις την κότα?
Την καθαρίζεις την πατάτα?
Την καις την ασφάλεια?
Την κουνάς την αχλαδιά?
Την κουνάς την καμπάνα?
Την κουνάς την παπαρδέλα?
Την κουρεύεις την κότα?
Την μαδάς την μαργαρίτα?
Την μελώνεις την τηγανίτα?
Την μελώνεις την τουλούμπα?
Την παίζεις την φλογέρα?
Την παπαριάζεις την αγγουροσαλάτα με ψωμί ολικής αλέσεως?
Την πατάς την γάτα?
Την πατάς την κατσαρίδα?
Την πιέζεις την μπατονέτα?
Την ποτίζεις την γλάστρα?
Την σαλιώνεις την πιπίλα?
Την σαλιώνεις την τρίχα?
Την σπας την φτερούγα?
Την στίβεις την ελιά?
Την στίβεις την σουπιά?
Την σφίγκεις την τανάλια?
Την τινάζεις την αμυγδαλιά?
Την τινάζεις τη φέτα?
Την τρίβεις την λαμπάδα?
Την τρως την γομολάστιχα?
Την τρως την τρίπλα?
Την χαλαρώνεις την βαλβίδα?
Τις μαζεύεις τις ελιές?
Τις μελώνεις τις δίπλες?
Τις παίζεις τις χορδές?
Τις σιγοβράζεις τις φακές?
Το αλατίζεις το πιπέρι?
Το αλευρώνεις το μπαρμπούνι?
Το γεμίζεις το παστίτσιο?
Το δαγκώνεις το μπουρίτο?
Το δονάς το κινητό?
Το εξαερώνεις το καλοριφέρ?
Το ζυμώνεις το τσουρέκι?
Το ξεφλουδίζεις το ακτινίδιο?
Το ξυρίζεις το φραγκόσυκο?
Το λαδώνεις το G3?
Το ξεσκονίζεις το σκρίνιο?
Το ξετυλίγεις το πινίο?
Το ξύνεις το καρότο?
Το καβουρδίζεις το αμύγδαλο?
Το «καις» το CD?
Το κάνεις γιρλάντα το μουστάκι?
Το κουρέβεις το γκαζόν?
Το λαμβάνεις το SMS?
Το μπουκώνεις το πιροσκί?
Το παίζεις το κομπολόι?
Το ραντίζεις το οικόπεδο?
Το ρουφάς το αυγό?
Το ρουφάς το κανελλόνι?
To ρουφάς το τρομπόνι?
Το σηκώνεις το ράσο?
Το σουβλίζεις το αρνί?
Το στραγγαλίζεις το γιαούρτι?
Το συνδέεις το scart?
Το σφυρίζεις το πέναλτι?
To τηγανίζεις το σκορδόψωμο?
Το τινάζεις το θερμόμετρο?
Το τινάζεις το λάστιχο?
Το τινάζεις το χαλί?
Το τραβάς το καζανάκι?
Το τραβάς το χειρόφρενο?
Το τροχίζεις το αμόνι?
Το τρως το σαγανάκι?
Το τσεπώνεις το μπουρμπουάρ?
Το τυλίγεις το σουβλάκι?
Το φέρνεις βόλτες το καβούρι?
Το χαϊδεύεις το ανακόντα?
Το χαϊδεύεις το γατάκι?
Τον αλλάζεις το φελό?
Τον αρμέγεις τον ταύρο?
Τον βάζεις τον φορτιστή στην πρίζα?
Τον εκτοξεύεις τον πύραυλο?
Toν λιμάρεις τον ξυφία?
Τον πνίγεις τον φουνταριστό?
Τον σκαλίζεις τον κήπο?
Τον τηγανίζεις το σπάρο?
Τον φιστικωνεις τον μπακλαβά?
Το αλείφεις το βούτυρο?
Το ασβεστώνεις το σπίτι?
Το γλύφεις το πινέλο?
Το γυαλίζεις το καρότο?
Το γυαλίζεις το λουστρίνι?
Το γυρίζεις το μπιφτέκι?
Το γυρίζεις το ταξίμετρο?
Το δέρνεις το πιθίκι?
Το έριξες το μανίκι?
Το ζουλάς το ακτινίδιο?
Το ζυγίζεις το λουκουμάκι?
Το ζυγίζεις το σύκο?
Το θερίζεις το χωράφι?
Το ξεδιπλώνεις το κοκορέτσι?
Το ξεχωρίζεις το κυδώνι?
Το ξύνεις το καρότο?
Το ξυρίζεις το κουνάβι?
Tο καθαρίζεις το αγγούρι?
Το κανελώνεις το ριζόγαλο?
Το κλείνεις το πατζουρόφυλλο?
Το λαδώνεις το σαζμάν?
Το λέμε το ποίημα?
Το μαστιγώνεις το δελφίνι?
Το πάμε το γράμμα?
Το πεταλώνεις το άλογο?
Το πνίγεις το κουνέλι?
Το πνίγεις το ποντίκι?
Το πλέκεις το καπέλο?
Το ρουφάς το κανελόνι?
Το σερβίρεις το παστάκι?
Το σηκώνουμε το σακάκι?
Το σκάμε το δυναμιτάκι?
Το στίβεις το βερύκοκο?
Το στραγγίζεις το καταϊφι?
Το στρίβεις το παξιμάδι?
Το σφίγγεις το αυγό?
Το σφίγγεις το ξυνόμιλο?
Το σφουγγαρίζεις το σαλόνι?
Το τινάζεις το μαξιλάρι?
Το τινάζεις το χαλί?
Το τινάζεις το χταπόδι?
Το τρίβεις το πιπέρι?
Το τρως το μυδοπίλαφο?
Το τσιγαρίζεις το κοτόπουλο?
Το τυλίγεις το φίδι?
Το τυλίγεις το πούρο?
Το πνίγεις το κουνέλι?
Το στρίβεις το πόμολο?
Το σφίγγεις το μπουλόνι?
Το φοράς το κιμόνο?
Το χτενίζεις το καταϊφι?
Το ψήνεις το μπιφτέκι?
Το ψήνεις το τσουρέκι?
Τον απλώνεις τον τραχανά?
Τον βουτάς τον κολιό στο ξύδι?
Τον γλύφεις τον λουκουμά?
Τον ισιώνεις τον γύρο?
Τον ξαλμυρίζεις τον μπακαλιάρο?
Τον ξεφλουδίζεις τον γερμά?
Τον ξυρίζεις τον καλόγερο?
Τον τινάζεις τον λουκουμά?
Τον τσουρουφλίζεις τον αστακό?
Τον φουσκώνεις τον Αη-Βασίλη?
Τον φυσάς τον κουραμπιέ?
Πέμπτη, Αυγούστου 10, 2006
«...και θα πάνε για κλείσιμο...»
Με ένα δηκτικό, γεμάτο χολή, σχόλιο έκλεισε χθες τη στήλη του στην “SportDay” ο Στέφανος Χάρης:
«Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω κάτι. Χθες δεν δημοσιεύσαμε τις πανελλήνιες κυκλοφορίες των εφημερίδων. Το κάναμε για να γλιτώσουμε από την κατάθλιψη φίλους διευθυντές αθλητικών εφημερίδων που κάποτε έκαναν συγκρίσεις με τη “SportDay” ή προέβαιναν σε δηλώσεις του στυλ «το καλοκαίρι θα τους ρίχνω 10.000 φύλλα πανελλαδικά και θα πάνε για κλείσιμο».
Χάρη, σ΄αγαπάμε και το αποδεικνύουμε...»
Ψάξαμε να λύσουμε το γρίφο «ποιον Χάρη εννοούν» αλλά δεν καταφέραμε τίποτα αφού καμία εφημερίδα δεν ρίχνει στη “SportDay”. Αλλωστε στρογγυλοκάθεται εδώ και μήνες στην κορυφή και –όπως βλέπετε στον πίνακα- απέχει από τη δεύτερη 23.000 φύλλα!
Το μόνο... 10χίλιαρο που βρήκαμε στον παρακάτω πίνακα είναι αυτό που χάνει το “Sportime” σε σχέση με πέρυσι...
Κατά τα άλλα «Πρωταθλητής» και «ΦΩΣ» δείχνουν σταθερότητα (μικρή πτώση), το “Goal” επίσης (ελάχιστη αύξηση) ενώ η “SportDay” καλπάζει με διπλάσια και πλέον κυκλοφορία από το βασικό του ανταγωνιστή (;).
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ......2004....2005...*2006
SportDay.......---....38660...56034
Πρωταθλητής...26457...34721...33027
ΦΩΣ...........29655...31493...29261
Sportime......52579...37140...27815
Goal..........29545...26080...26108
* Οι πρώτες 7 ημέρες
Υ.Γ.: Τελικώς, ειλικρινά, έχουμε μπερδευτεί. Είναι ΤΟ “Sportime” ή Η “Sportime”. Μη γελάτε. Εχει κι αυτό τη σημασία του!
Υ.Γ.1: Γιατί κανείς δεν αναρωτιέται αν είναι ΤΟ “SportDay” ή Η “SportDay”; Μην κλαίτε (απ’ τα γέλια). Εχει κι αυτό τη σημασία του!
Υ.Γ.2: Δεν πήγαμε πουθενά, ούτε υποστείλαμε την (όποια) σημαία (τρομάρα μας). Απλώς, σεβόμενοι τα (αλλεπάλληλα) δράματα των «Θεσσαλονικιών» συναδέλφων, τους αφήσαμε στην ησυχία τους. Το ίδιο (...κλειστό στόμα) κρατάμε και για τις περιπέτειες στις δύο εφημερίδες του «ομίλου» Τράγκα αλλά και για κάποια πρόστιμα και αγοραπωλησίες ραδιοφωνικού σταθμού. Παρακολουθούμε από κοντά τα γεγονότα και θα έχουμε πολλά να πούμε ύστερα από το «επίσημο opening» της νέας περιόδου. Υπομονή. Και προσοχή. Κι όπως λένε και στις μεγάλες εξόδους, η επιστροφή να μας βρει όλους ξανά εδώ...
«Τέλος, θα ήθελα να επισημάνω κάτι. Χθες δεν δημοσιεύσαμε τις πανελλήνιες κυκλοφορίες των εφημερίδων. Το κάναμε για να γλιτώσουμε από την κατάθλιψη φίλους διευθυντές αθλητικών εφημερίδων που κάποτε έκαναν συγκρίσεις με τη “SportDay” ή προέβαιναν σε δηλώσεις του στυλ «το καλοκαίρι θα τους ρίχνω 10.000 φύλλα πανελλαδικά και θα πάνε για κλείσιμο».
Χάρη, σ΄αγαπάμε και το αποδεικνύουμε...»
Ψάξαμε να λύσουμε το γρίφο «ποιον Χάρη εννοούν» αλλά δεν καταφέραμε τίποτα αφού καμία εφημερίδα δεν ρίχνει στη “SportDay”. Αλλωστε στρογγυλοκάθεται εδώ και μήνες στην κορυφή και –όπως βλέπετε στον πίνακα- απέχει από τη δεύτερη 23.000 φύλλα!
Το μόνο... 10χίλιαρο που βρήκαμε στον παρακάτω πίνακα είναι αυτό που χάνει το “Sportime” σε σχέση με πέρυσι...
Κατά τα άλλα «Πρωταθλητής» και «ΦΩΣ» δείχνουν σταθερότητα (μικρή πτώση), το “Goal” επίσης (ελάχιστη αύξηση) ενώ η “SportDay” καλπάζει με διπλάσια και πλέον κυκλοφορία από το βασικό του ανταγωνιστή (;).
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ......2004....2005...*2006
SportDay.......---....38660...56034
Πρωταθλητής...26457...34721...33027
ΦΩΣ...........29655...31493...29261
Sportime......52579...37140...27815
Goal..........29545...26080...26108
* Οι πρώτες 7 ημέρες
Υ.Γ.: Τελικώς, ειλικρινά, έχουμε μπερδευτεί. Είναι ΤΟ “Sportime” ή Η “Sportime”. Μη γελάτε. Εχει κι αυτό τη σημασία του!
Υ.Γ.1: Γιατί κανείς δεν αναρωτιέται αν είναι ΤΟ “SportDay” ή Η “SportDay”; Μην κλαίτε (απ’ τα γέλια). Εχει κι αυτό τη σημασία του!
Υ.Γ.2: Δεν πήγαμε πουθενά, ούτε υποστείλαμε την (όποια) σημαία (τρομάρα μας). Απλώς, σεβόμενοι τα (αλλεπάλληλα) δράματα των «Θεσσαλονικιών» συναδέλφων, τους αφήσαμε στην ησυχία τους. Το ίδιο (...κλειστό στόμα) κρατάμε και για τις περιπέτειες στις δύο εφημερίδες του «ομίλου» Τράγκα αλλά και για κάποια πρόστιμα και αγοραπωλησίες ραδιοφωνικού σταθμού. Παρακολουθούμε από κοντά τα γεγονότα και θα έχουμε πολλά να πούμε ύστερα από το «επίσημο opening» της νέας περιόδου. Υπομονή. Και προσοχή. Κι όπως λένε και στις μεγάλες εξόδους, η επιστροφή να μας βρει όλους ξανά εδώ...
Κυριακή, Ιουνίου 04, 2006
Παύλο Θεέ, πάρε και τον ΠΣΑΤ!
Η αποχή και η αδιαφορία ήταν οι θριαμβευτές των εκλογών του ΠΣΑΤ. Τουλάχιστον ένα στα τρία μέλη γύρισε την πλάτη στον Σύνδεσμο! Κι αν συνυπολογίσουμε ότι στην περιφέρεια τα ποσοστά συμμετοχής ξεπέρασαν το 90%, τότε οι μισοί «Αθηναίοι» προτίμησαν τις... παραλίες.
Το ποσοστό συμμετοχής στις εκλογές έφτασε το 62,75% όταν στις προηγούμενες αρχαιρεσίες του Συνδέσμου κυμαινόταν μονίμως μεταξύ 85-90%. Αναλυτικά τα ποσοστά συμμετοχής στις τελευταίες τέσσερις διαδικασίες (σε παρένθεση ο αριθμός των τακτικών μελών και οι ψηφίσαντες):
2006: 62,75% (953 - 598)
2004: 87,47% (862 - 754)
2001: 90,83% (676 - 614)
1998: 85,43% (563 - 481)
Στα 598 ψηφοδέλτια για το Δ.Σ. υπήρξαν 588 έγκυρα, 3 λευκά και 7 άκυρα. Οι υποψήφιοι έλαβαν:
Για το Δ.Σ.
Πρόεδρος: Γερακάρης Παύλος 364 (εκλέγεται), Παγανόπουλος Ανδρέας 126.
Α΄ Αντιπρόεδρος: Μυλωνάς Κωνσταντίνος 273 (εκλέγεται), Κοτσώνης Θεόδωρος 226.
Β΄ Αντιπρόεδρος: Σκουντής Βασίλειος 232 (εκλέγεται), Νικολάου Ιωάννης 217, Μότσης Κωνσταντίνος 87.
Γενικός Γραμματέας: Τριανταφύλλου Σωτήριος 246 (εκλέγεται), Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης 199, Γιαννόπουλος Νικόλαος 114.
Ταμίας: Αντωνίνης Αναστάσιος 385 (εκλέγεται), Μανετάκης Γεώργιος 123.
Μέλη: Σπανέα Σπυριδούλα 247 (εκλέγεται), Αντωνόπουλος Αντώνιος 230 (εκλέγεται), Νταβέλος Θεόδωρος 194 (εκλέγεται), Μίνος Γεώργιος 183 (εκλέγεται), Τσώνης Νικόλαος 180 (εκλέγεται), Δέλκος Ιωάννης 176 (εκλέγεται), Δασκαλόπουλος Γεώργιος 174 (εκλέγεται), Διόγος Ευθύμιος (Μάκης) 146 (εκλέγεται), Αρκουλής Γεώργιος 145, Μαλισιώβας Δημήτριος 141, Κομίνης Κωνσταντίνος 139, Μάστορας Βασίλειος 133, Νικολάου Γεώργιος 131, Χήτας Ξενοφών (Φώντας) 121, Λουκάς Λουκάς 104, Αλεξόπουλος Κωνσταντίνος 94, Σηφάκης Γεώργιος 91, Κοσμετάτος Μιχαήλ 88, Σπανουδάκης Γεώργιος 73.
Για τα πειθαρχικά συμβούλια
Στα 598 ψηφοδέλτια για τα Πειθαρχικά Συμβούλια και την Εξελεγκτική Επιτροπή βρέθηκαν 577 έγκυρα, 13 λευκά και 8 άκυρα. Οι υποψήφιοι έλαβαν:
Πρωτοβάθμιο: Ευσταθίου Δημήτριος (ΑΠΕ) 285 (εκλέγεται), Βύζικα Αγγελική 201 (εκλέγεται), Συνοδινός Νικόλαος 184 (εκλέγεται), Κούρκουλος Ιωάννης 182, Χατζηεμμανουήλ Ιωάννης του Παναγιώτη (Καβάλα) 141.
Δευτεροβάθμιο: Πατσουράκος Λάζαρος 311 (εκλέγεται), Δάρας Ιωάννης 270 (εκλέγεται), Λινάρδος Πέτρος 256 (εκλέγεται), Μαμουζέλος Ιωάννης 221 (εκλέγεται), Αργυρίου Ιωάννης 176 (εκλέγεται), Παπαγεωργίου Χαρίλαος 156.
Για την εξελεγκτική επιτροπή
Νταλούκας Απόστολος 309 (εκλέγεται), Αλυσανδράτος Ευάγγελος 270 (εκλέγεται), Παπαδόπουλος Ιωάννης-Μάριος 221 (εκλέγεται), Αθανασίου Γεώργιος 111.
Υ.Γ: Οπου σταθείς κι όπου βρεθείς τις τελευταίες μέρες ακούς ότι εξελέγη η νέα «υπηρεσιακή κυβέρνηση» του ΠΣΑΤ. Τι να σημαίνει άραγε;
Υ.Γ.1: Πολλοί είναι αυτοί, πάντως, που περιμένουν να αναστηθούν κάλπες στην Ασκληπιού του χρόνου τέτοια εποχή!
Υ.Γ.2: Οι 126 ψήφοι στον Παγανόπουλο και οι 108 αρνήσεις σταυροδοσίας για τη θέση του προέδρου ήταν ένα ΙΣΧΥΡΟ μήνυμα. Αραγε το έλαβε κανείς;
Υ.Γ.3: Σε πρόσωπο των εκλογών αναδείχθηκε ο Σωτήρης Τριανταφύλλου ο οποίος, κόντρα στη «γραμμή», εξελέγη πανηγυρικά γενικός γραμματέας. Ηταν η εξαίρεση που συνήθως επιβεβαιώνει τον κανόνα. Ποιος είναι ο κανόνας στα μέλη του ΠΣΑΤ; Κοιτάξτε τις ψήφους του Γιαννόπουλου (114) και θα καταλάβετε...
Υ.Γ.4: Υγιεινό περίπατο και ρεκόρ έκανε ο Τάσος Αντωνίνης για τη θέση του ταμία. Αλήθεια, ο Μανετάκης γιατί κατέβηκε στις εκλογές;
Υ.Γ.5: Το πάλεψε ο Κοτσώνης αλλά ο παλιός είναι αλλιώς και ο Κώστας Μυλωνάς του έριξε 51 στο κεφάλι.
Υ.Γ.6: Το θρίλερ για τη θέση του β’ αντιπροέδρου κράτησε ως τα χαράματα με τον Σκουντή να ανακάμπτει στο φινάλε της τρίτης περιόδου και να σαρώνει στο φινάλε. Συγνώμη δηλαδή, αλλά ποιος Νικολάου μπροστά στον Βασιλάκη. Ο Μότσης τι έκανε; Παρέα στον Μανετάκη (για τη χαρά της συμμετοχής);
Υ.Γ.7: Απαρηγόρητος ήταν ο Μαλισιώβας. Κρατούσε την 8η (εκλόγιμη θέση) μέχρι τα 500 πρώτα ψηφοδέλτια και στα 600 τον κέρασε καφεδάκι (σκέτο, της παρηγοριάς) ο Διόγος.
Υ.Γ.8: Τη «Ζούγκλα» του Μάκη προτίμησε ο Ντον – Ντον από την (σταδιακή) ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στην Ασκληπιού 3. Πίστεψε στην πρωτιά, την περίμενε αλλά δεν είχε υπολογίσει τη μανιάτισα Σπυριδούλα και «την πάτησε».
Υ.Γ.9: Και Μίνος και Δέλκος στη γραμμή; Μπράβο στα παλικάρια. Και τώρα τι γίνεται;
Υ.Γ.10: Τελικώς η ΕΡΤ το έκανε το θαύμα της. Δούλεψε καλά ο συμμαθητής και το σύστημα για να είναι έτοιμο να κάνει το colpo grosso την επόμενη φορά!
Υ.Γ.11: Εκτός ο Αρκουλής για μια ψήφο. Εκτός και ο Κούρκουλος για δύο. Και καλά ο Γιώργος. Τι να πει κι ο Γιάννης που έχασε τη θέση από υπάλληλο του ΠΣΑΤ! Τα είδαμε όλα σ’ αυτές τις εκλογές.
Υ.Γ.12: Και πιες κύριε Σκουντρή, και πιες κύριε Σκουντρή, νάτος αντιπρόεδρος ο Σκουντής...
Παραίτηση – καταγγελία στον ΠΣΑΤ
Λάβαμε στο e-mail μας την παρακάτω δήλωση παραίτησης του Νομικού Συμβούλου του ΠΣΑΤ κ. Παναγόπουλου, από την οποία γεννιούνται πολλά ερωτηματικά, κυρίως για τη στάση του νέου προέδρου του Συνδέσμου Παύλου Γερακάρη. Το πλήρες κείμενο:
ΠΡΟΣ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΠΣΑΤ
ΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ
Του Νομικού Συμβούλου, Γεωργίου Π. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ, Δικηγόρου Αθηνών, Τζαβέλλα 6.
Κύριε Πρόεδρε – αξιότιμα μέλη,
Με το παρόν έγγραφο θέλω να δηλώσω προς το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ την παραίτησή μου από τη θέση του Νομικού Συμβούλου του σωματείου σας.
Οι λόγοι για τους οποίους αναγκάζομαι να προβώ σ’ αυτήν την ενέργεια δεν έχουν να κάνουν ούτε με το οικονομικό ούτε με τον προσωπικό φόρτο εργασίας, αλλά μόνο και μόνο με την αψυχολόγητη, αχαρακτήριστη και μειωτική αντιμετώπισή μου ως επαγγελματία κι επιστήμονα εκ μέρους του αντιπροέδρου του απερχόμενου Δ.Σ., κ. Παύλου ΓΕΡΑΚΑΡΗ, στάση που, δυστυχώς, από τις ανεπίσημες πλην όμως διασταυρωμένες πληροφορίες μου, υιοθετήθηκε από το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ.
Συγκεκριμένα, ο αντιπρόεδρος φέρεται να εισηγήθηκε σε Δ.Σ. του Νοεμβρίου 2005 την αντικατάστασή μου ως ανεπαρκούς (!!!), εισήγηση που, παρότι δεν έγινε δεκτή από το Δ.Σ., κοινοποιήθηκε μέσω ενημερωτικού εγγράφου, (κάτι που στοιχειοθετεί συκοφαντική δυσφήμηση), κατά την πρόσφατη Γ.Σ. του ΠΣΑΤ σ’ όλα (παρόντα και μη) μέλη του Συνδέσμου, σε μια χρονική περίοδο μάλιστα που συνέχιζα να δίνω μάχες στα αθλητικά και τακτικά δικαστήρια, για να προασπίσω τα συμφέροντα του Συνδέσμου και των μελών του.
Περιττό να αναφερθεί ότι κανένα μέλος του Δ.Σ. δεν είχε την ευαισθησία να με ενημερώσει, έστω και προφορικά, ακόμα και σήμερα, λίγες ημέρες πριν από τις αρχαιρεσίες του ΠΣΑΤ, όταν από φίλους – αθλητικούς συντάκτες πληροφορήθηκα με κατάπληξη ότι με πρόσφατη απόφαση του Δ.Σ. προσλήφθηκε άλλος συνάδελφός μου, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε θέματα τακτικής Δικαιοσύνης, ενώ εγώ διατηρήθηκα ως αναπληρωματικός, για να καλύπτω υποτίθεται τον ΠΣΑΤ και τα μέλη του ενώπιον της Αθλητικής Δικαιοσύνης.
Φυσικά, ο ΠΣΑΤ έχει το δικαίωμα να προσλαμβάνει όσους δικηγόρους θέλει, οφείλει όμως προηγουμένως να ενημερώνει τον υπάρχοντα νομικό σύμβουλο και για τις αποφάσεις του αλλά και να τον φέρνει σε επαφή με τον νεοπροσληφθέντα συνάδελφό του, προκειμένου να συνεργάζονται, ειδικά σε μια κρίσιμη περίοδο, όπως η προεκλογική, όπου για τα προκύψαντα νομικά ζητήματα, παραδόξως, ζητήθηκε η γνωμοδότηση του νέου νομικού συμβούλου κι όχι του υφιστάμενου, ο οποίος σημειωτέον πέρασε τα πάνδεινα μέχρι να περάσει από το Πρωτοδικείο το καταστατικό που είχαν συντάξει άλλοι, (βάσει προσυνταχθέντων προβληματικών πρακτικών Δ.Σ. και Γ.Σ.), και που ανέλαβε με μεγάλη πίεση χρόνου.
Παρόλα αυτά, συνεχίζω να σέβομαι κάθε απόφαση ενός συλλογικού οργάνου, όπως το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, θα περίμενα όμως να εκτιμηθεί δεόντως το έργο που πανθομολογουμένως προσέφερα στον Σύνδεσμο και να αναφερόταν έστω περιληπτικά, δίπλα από τον χαρακτηρισμό “ανεπαρκής”, ώστε το κυρίαρχο σώμα του, η Γ.Σ., να μπορούσε να σχηματίσει πλήρη εικόνα όχι μόνο για το δικό μου έργο, αλλά και για το έργο της ίδιας της απερχόμενης διοίκησης που – άγνωστο γιατί – προτιμά να μη γνωστοποιεί στα μέλη του ΠΣΑΤ τις επιτυχίες που σημειώσαμε όλοι μαζί ενώπιον της Δικαιοσύνης (Τακτικής – Αθλητικής) και της Διοίκησης (πολιτειακής και ομοσπονδιακής).
Χωρίς να θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, κάτι που ούτε συνηθίζω ούτε – δόξα σοι ο Θεός – έχω ανάγκη, θα απαριθμήσω ενδεικτικά όσα επιτεύχθηκαν σ’ αυτόν τον ενάμισυ χρόνο της συνεργασίας μας:
1. Κατ’ αρχήν, θεωρώ ως επιτυχία, όπως εξελίχθηκε, την ολοκλήρωση και δικαστική επικύρωση ενός επί χρόνια προβληματικού καταστατικού που διορθώθηκε κατά το ανθρωπίνως δυνατόν μέσα από μια επώδυνη και χρονοβόρα διαδικασία, χωρίς φυσικά δική μου ευθύνη, που χρειάσθηκε σημειωτέον και δεύτερο δικαστήριο, για να εγκριθεί.
2. Ουσιαστικά, όμως, η πρώτη και μάλιστα διπλή δικαστική επιτυχία μας σημειώθηκε στην πρόσθετη παρέμβαση που ασκήσαμε υπέρ του μέλους μας Ρήγα ΔΑΡΔΑΛΗ και κατά των ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ – ΚΑΛΑΦΑΤΑΚΗ ενώπιον του Αθλητικού Δικαστή της ΕΣΑΚ και του ΑΣΕΑΔ σε δεύτερο βαθμό!
3. Ακολούθησε η εξίσου σημαντική επιτυχία μας ενώπιον του ΠΤΔΟ/ΕΠΑΕ, όπου έγινε δεκτή η καταγγελία μας κατά της ΠΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ και υπέρ του μέλους μας κ. ΣΑΜΑΡΑ.
4. Σε διοικητικό επίπεδο, μακράν η μεγαλύτερη επιτυχία μας είναι η υπογραφή από τον τέως Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού κ. ΚΟΥΚΟΔΗΜΟ της απόφασης περί δικαιώματος ελεύθερης εισόδου, κείμενο που πέρασε σε ποσοστό 90% απ’ αυτό που είχα υποβάλει στο Δ.Σ., όπως ακριβώς πέρασε, σε συνεργασία με την ΕΠΟ, και στον ΚΑΠ, γεγονός που νομικά ισχυροποίησε απεριόριστα τον ΠΣΑΤ απέναντι στις αυθαιρεσίες του Δ.Σ. της ΕΠΑΕ και των ΠΑΕ.
5. Επίσης σημαντική πίεση άσκησαν τόσο τα εξώδικα που στείλαμε στην ΕΠΑΕ – ΠΑΕ κ.λπ. όσο και η μηνυτήρια αναφορά που καταθέσαμε κατά της ΠΑΕ ΝΕΟΣ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ και του Αχιλλέα ΜΠΕΟΥ σε συνεργασία με τα μέλη μας, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ – ΓΑΒΑΘΙΩΤΗ και ΜΠΡΑΟΥΔΑΚΗ, υπόθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη και εξώθησε τον κ. ΜΠΕΟ να υποβάλει αγωγή (την οποία αναβάλαμε, ασκώντας πρόσθετη παρέμβαση) και μήνυση κατά του κ. ΜΠΡΑΟΥΔΑΚΗ, τον οποίο και αθωώσαμε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών μόλις πριν δύο εβδομάδες και μετά από μία μαραθώνια δίκη 12 περίπου ωρών, το αποτέλεσμα της οποίας θα αποδειχθεί χρυσό στο εγγύς μέλλον για τους δοκιμαζόμενους αθλητικούς συντάκτες. (Σημειωτέον ότι στη δίκη κάλεσα και τον κ. ΓΕΡΑΚΑΡΗ, ο οποίος κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης, αλλά, παρότι συζητούσαμε επί ώρες, ξέχασε προφανώς να με ενημερώσει ότι είχα προ μηνών (!) πάψει να είμαι νομικός σύμβουλος του ΠΣΑΤ λόγω... ανεπάρκειας ενώπιον των δικαστηρίων, όπου δεν πήραμε κατά τη γνώμη του ούτε ισοπαλία!).
6. Αξίζουν, βεβαίως, να αναφερθούν και οι τραγελαφικές καταστάσεις που, λόγω της γνωστής δυστυχώς ασυνεννοησίας μεταξύ των μελών του Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, παρολίγο να με εκθέσουν ως δικηγόρο. Αναφέρω ενδεικτικά την υπόθεση της καταγγελίας που ασκήσαμε κατά της ΠΑΕ ΑΡΗΣ στο ΠΤΔΟ/ΕΠΑΕ και υπέρ του μέλους μας κ. ΣΕΛΑΛΜΑΖΙΔΗ, ο οποίος με τη γραπτή κατάθεσή του εξέθεσε τον ΠΣΑΤ, απαλλάσσοντας τον ΑΡΗ κι ενώ έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά, όπως εισηγήθηκα προφορικά, προφανώς λόγω προεκλογικής περιόδου, το φιάσκο του ΠΣΑΤ έγινε... γαργάρα!
7. Ως φιάσκο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και η υπόθεση της καταγγελίας δύο αλλοδαπών πρώην εργαζομένων κατά του ΠΣΑΤ ενώπιον του ΙΚΑ, όπου, με δεδομένη την καταδίκη μας στην αρμόδια Επιτροπή, κατόρθωσα να “τραινάρω” την υπόθεση, παίρνοντας 4 (τέσσερεις) αναβολές, χρόνος που, δυστυχώς, δεν αξιοποιήθηκε λόγω προβληματικής συνεννόησής μου τόσο με τον λογιστή, όσο και με το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, εξαιτίας της οποίας και λόγω, βεβαίως, παραπετάματος σε κάποιο συρτάρι της απόφασης του ΙΚΑ, πρόλαβα κυριολεκτικά στο παρά πέντε τις προθεσμίες και άσκησα προσφυγές ενώπιον της Τακτικής Δικαιοσύνης, όπου εκκρεμεί η ανακοπή κι όπου προσωπικά θα είχα πετύχει αναστολή αν εισακουόταν το κατ’ επανάληψη διατυπωθέν αίτημά μου από τον λογιστή και το Δ.Σ. και προσκομίζαμε αναλυτικά οικονομικά στοιχεία.
8. Τέλος, θα ήθελα να υπογραμμίσω τη λύπη μου, γιατί δεν πρόλαβα να υλοποιήσω το πλήρες όραμά μου για τον ΠΣΑΤ, που ξεκινούσε από τη σύνταξη ενός κανονισμού δεοντολογίας (τον οποίο, παρότι έχω παραδώσει εδώ και ένα χρόνο, δεν έχει περάσει από το Δ.Σ.!), θα εξελισσόταν μέσω της κυκλοφορίας ενός εγχειριδίου – οδηγού σε αθλητικονομικά θέματα για τα μέλη του ΠΣΑΤ (το οποίο επίσης έχω συγγράψει) και θα επεκτεινόταν μέσα από εκδηλώσεις, όπως η διοργάνωση σεμιναρίων αθλητικονομικής ενημέρωσης και καλύψεις για τα μέλη (νομική, ασφαλιστική κ.λπ.).
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον απερχόμενο πρόεδρο κ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟ, ο οποίος, ουσιαστικά, με κάλεσε στον ΠΣΑΤ και που πάντα έτεινε ευήκοον ούς στις προτάσεις μου και τον Σωτήρη ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ που τράβηξε το κουπί στα δικαστήρια μαζί μου, χωρίς να εκφράζω κάποιο παράπονο για τα υπόλοιπα μέλη, εξαιρουμένου, βεβαίως, του τέως αντιπροέδρου, στον οποίο πάντως εύχομαι από την θέση του προέδρου να προσφέρει περισσότερα από τους προκατόχους του και να θωρακίσει νομικά τον ΠΣΑΤ μέσω της δημιουργίας πολυμελούς και πλουσιοπάροχα αμειβόμενης νομικής υπηρεσίας, για την οποία, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν δηλώνω υποψηφιότητα.
Η παρούσα δήλωση παραίτησής μου τίθεται στη διάθεση του απερχόμενου Δ.Σ. και της κυρίαρχης Γ.Σ. χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κλείνω την πόρτα για συνεργασία με οποιοδήποτε νέο Δ.Σ. προκύψει από τις επερχόμενες αρχαιρεσίες που, βεβαίως, θα θελήσει να συνεργασθεί μαζί μου και να αποδεχθεί πλέον τους δικούς μου όρους.
Αθήνα, 9 Μαΐου 2006
Με αθλητικούς χαιρετισμούς
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
ΠΡΟΣ ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΠΣΑΤ
ΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ
Του Νομικού Συμβούλου, Γεωργίου Π. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ, Δικηγόρου Αθηνών, Τζαβέλλα 6.
Κύριε Πρόεδρε – αξιότιμα μέλη,
Με το παρόν έγγραφο θέλω να δηλώσω προς το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ την παραίτησή μου από τη θέση του Νομικού Συμβούλου του σωματείου σας.
Οι λόγοι για τους οποίους αναγκάζομαι να προβώ σ’ αυτήν την ενέργεια δεν έχουν να κάνουν ούτε με το οικονομικό ούτε με τον προσωπικό φόρτο εργασίας, αλλά μόνο και μόνο με την αψυχολόγητη, αχαρακτήριστη και μειωτική αντιμετώπισή μου ως επαγγελματία κι επιστήμονα εκ μέρους του αντιπροέδρου του απερχόμενου Δ.Σ., κ. Παύλου ΓΕΡΑΚΑΡΗ, στάση που, δυστυχώς, από τις ανεπίσημες πλην όμως διασταυρωμένες πληροφορίες μου, υιοθετήθηκε από το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ.
Συγκεκριμένα, ο αντιπρόεδρος φέρεται να εισηγήθηκε σε Δ.Σ. του Νοεμβρίου 2005 την αντικατάστασή μου ως ανεπαρκούς (!!!), εισήγηση που, παρότι δεν έγινε δεκτή από το Δ.Σ., κοινοποιήθηκε μέσω ενημερωτικού εγγράφου, (κάτι που στοιχειοθετεί συκοφαντική δυσφήμηση), κατά την πρόσφατη Γ.Σ. του ΠΣΑΤ σ’ όλα (παρόντα και μη) μέλη του Συνδέσμου, σε μια χρονική περίοδο μάλιστα που συνέχιζα να δίνω μάχες στα αθλητικά και τακτικά δικαστήρια, για να προασπίσω τα συμφέροντα του Συνδέσμου και των μελών του.
Περιττό να αναφερθεί ότι κανένα μέλος του Δ.Σ. δεν είχε την ευαισθησία να με ενημερώσει, έστω και προφορικά, ακόμα και σήμερα, λίγες ημέρες πριν από τις αρχαιρεσίες του ΠΣΑΤ, όταν από φίλους – αθλητικούς συντάκτες πληροφορήθηκα με κατάπληξη ότι με πρόσφατη απόφαση του Δ.Σ. προσλήφθηκε άλλος συνάδελφός μου, για να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε θέματα τακτικής Δικαιοσύνης, ενώ εγώ διατηρήθηκα ως αναπληρωματικός, για να καλύπτω υποτίθεται τον ΠΣΑΤ και τα μέλη του ενώπιον της Αθλητικής Δικαιοσύνης.
Φυσικά, ο ΠΣΑΤ έχει το δικαίωμα να προσλαμβάνει όσους δικηγόρους θέλει, οφείλει όμως προηγουμένως να ενημερώνει τον υπάρχοντα νομικό σύμβουλο και για τις αποφάσεις του αλλά και να τον φέρνει σε επαφή με τον νεοπροσληφθέντα συνάδελφό του, προκειμένου να συνεργάζονται, ειδικά σε μια κρίσιμη περίοδο, όπως η προεκλογική, όπου για τα προκύψαντα νομικά ζητήματα, παραδόξως, ζητήθηκε η γνωμοδότηση του νέου νομικού συμβούλου κι όχι του υφιστάμενου, ο οποίος σημειωτέον πέρασε τα πάνδεινα μέχρι να περάσει από το Πρωτοδικείο το καταστατικό που είχαν συντάξει άλλοι, (βάσει προσυνταχθέντων προβληματικών πρακτικών Δ.Σ. και Γ.Σ.), και που ανέλαβε με μεγάλη πίεση χρόνου.
Παρόλα αυτά, συνεχίζω να σέβομαι κάθε απόφαση ενός συλλογικού οργάνου, όπως το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, θα περίμενα όμως να εκτιμηθεί δεόντως το έργο που πανθομολογουμένως προσέφερα στον Σύνδεσμο και να αναφερόταν έστω περιληπτικά, δίπλα από τον χαρακτηρισμό “ανεπαρκής”, ώστε το κυρίαρχο σώμα του, η Γ.Σ., να μπορούσε να σχηματίσει πλήρη εικόνα όχι μόνο για το δικό μου έργο, αλλά και για το έργο της ίδιας της απερχόμενης διοίκησης που – άγνωστο γιατί – προτιμά να μη γνωστοποιεί στα μέλη του ΠΣΑΤ τις επιτυχίες που σημειώσαμε όλοι μαζί ενώπιον της Δικαιοσύνης (Τακτικής – Αθλητικής) και της Διοίκησης (πολιτειακής και ομοσπονδιακής).
Χωρίς να θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, κάτι που ούτε συνηθίζω ούτε – δόξα σοι ο Θεός – έχω ανάγκη, θα απαριθμήσω ενδεικτικά όσα επιτεύχθηκαν σ’ αυτόν τον ενάμισυ χρόνο της συνεργασίας μας:
1. Κατ’ αρχήν, θεωρώ ως επιτυχία, όπως εξελίχθηκε, την ολοκλήρωση και δικαστική επικύρωση ενός επί χρόνια προβληματικού καταστατικού που διορθώθηκε κατά το ανθρωπίνως δυνατόν μέσα από μια επώδυνη και χρονοβόρα διαδικασία, χωρίς φυσικά δική μου ευθύνη, που χρειάσθηκε σημειωτέον και δεύτερο δικαστήριο, για να εγκριθεί.
2. Ουσιαστικά, όμως, η πρώτη και μάλιστα διπλή δικαστική επιτυχία μας σημειώθηκε στην πρόσθετη παρέμβαση που ασκήσαμε υπέρ του μέλους μας Ρήγα ΔΑΡΔΑΛΗ και κατά των ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ – ΚΑΛΑΦΑΤΑΚΗ ενώπιον του Αθλητικού Δικαστή της ΕΣΑΚ και του ΑΣΕΑΔ σε δεύτερο βαθμό!
3. Ακολούθησε η εξίσου σημαντική επιτυχία μας ενώπιον του ΠΤΔΟ/ΕΠΑΕ, όπου έγινε δεκτή η καταγγελία μας κατά της ΠΑΕ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ και υπέρ του μέλους μας κ. ΣΑΜΑΡΑ.
4. Σε διοικητικό επίπεδο, μακράν η μεγαλύτερη επιτυχία μας είναι η υπογραφή από τον τέως Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού κ. ΚΟΥΚΟΔΗΜΟ της απόφασης περί δικαιώματος ελεύθερης εισόδου, κείμενο που πέρασε σε ποσοστό 90% απ’ αυτό που είχα υποβάλει στο Δ.Σ., όπως ακριβώς πέρασε, σε συνεργασία με την ΕΠΟ, και στον ΚΑΠ, γεγονός που νομικά ισχυροποίησε απεριόριστα τον ΠΣΑΤ απέναντι στις αυθαιρεσίες του Δ.Σ. της ΕΠΑΕ και των ΠΑΕ.
5. Επίσης σημαντική πίεση άσκησαν τόσο τα εξώδικα που στείλαμε στην ΕΠΑΕ – ΠΑΕ κ.λπ. όσο και η μηνυτήρια αναφορά που καταθέσαμε κατά της ΠΑΕ ΝΕΟΣ ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ και του Αχιλλέα ΜΠΕΟΥ σε συνεργασία με τα μέλη μας, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ – ΓΑΒΑΘΙΩΤΗ και ΜΠΡΑΟΥΔΑΚΗ, υπόθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη και εξώθησε τον κ. ΜΠΕΟ να υποβάλει αγωγή (την οποία αναβάλαμε, ασκώντας πρόσθετη παρέμβαση) και μήνυση κατά του κ. ΜΠΡΑΟΥΔΑΚΗ, τον οποίο και αθωώσαμε στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών μόλις πριν δύο εβδομάδες και μετά από μία μαραθώνια δίκη 12 περίπου ωρών, το αποτέλεσμα της οποίας θα αποδειχθεί χρυσό στο εγγύς μέλλον για τους δοκιμαζόμενους αθλητικούς συντάκτες. (Σημειωτέον ότι στη δίκη κάλεσα και τον κ. ΓΕΡΑΚΑΡΗ, ο οποίος κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης, αλλά, παρότι συζητούσαμε επί ώρες, ξέχασε προφανώς να με ενημερώσει ότι είχα προ μηνών (!) πάψει να είμαι νομικός σύμβουλος του ΠΣΑΤ λόγω... ανεπάρκειας ενώπιον των δικαστηρίων, όπου δεν πήραμε κατά τη γνώμη του ούτε ισοπαλία!).
6. Αξίζουν, βεβαίως, να αναφερθούν και οι τραγελαφικές καταστάσεις που, λόγω της γνωστής δυστυχώς ασυνεννοησίας μεταξύ των μελών του Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, παρολίγο να με εκθέσουν ως δικηγόρο. Αναφέρω ενδεικτικά την υπόθεση της καταγγελίας που ασκήσαμε κατά της ΠΑΕ ΑΡΗΣ στο ΠΤΔΟ/ΕΠΑΕ και υπέρ του μέλους μας κ. ΣΕΛΑΛΜΑΖΙΔΗ, ο οποίος με τη γραπτή κατάθεσή του εξέθεσε τον ΠΣΑΤ, απαλλάσσοντας τον ΑΡΗ κι ενώ έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά, όπως εισηγήθηκα προφορικά, προφανώς λόγω προεκλογικής περιόδου, το φιάσκο του ΠΣΑΤ έγινε... γαργάρα!
7. Ως φιάσκο θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί και η υπόθεση της καταγγελίας δύο αλλοδαπών πρώην εργαζομένων κατά του ΠΣΑΤ ενώπιον του ΙΚΑ, όπου, με δεδομένη την καταδίκη μας στην αρμόδια Επιτροπή, κατόρθωσα να “τραινάρω” την υπόθεση, παίρνοντας 4 (τέσσερεις) αναβολές, χρόνος που, δυστυχώς, δεν αξιοποιήθηκε λόγω προβληματικής συνεννόησής μου τόσο με τον λογιστή, όσο και με το Δ.Σ. του ΠΣΑΤ, εξαιτίας της οποίας και λόγω, βεβαίως, παραπετάματος σε κάποιο συρτάρι της απόφασης του ΙΚΑ, πρόλαβα κυριολεκτικά στο παρά πέντε τις προθεσμίες και άσκησα προσφυγές ενώπιον της Τακτικής Δικαιοσύνης, όπου εκκρεμεί η ανακοπή κι όπου προσωπικά θα είχα πετύχει αναστολή αν εισακουόταν το κατ’ επανάληψη διατυπωθέν αίτημά μου από τον λογιστή και το Δ.Σ. και προσκομίζαμε αναλυτικά οικονομικά στοιχεία.
8. Τέλος, θα ήθελα να υπογραμμίσω τη λύπη μου, γιατί δεν πρόλαβα να υλοποιήσω το πλήρες όραμά μου για τον ΠΣΑΤ, που ξεκινούσε από τη σύνταξη ενός κανονισμού δεοντολογίας (τον οποίο, παρότι έχω παραδώσει εδώ και ένα χρόνο, δεν έχει περάσει από το Δ.Σ.!), θα εξελισσόταν μέσω της κυκλοφορίας ενός εγχειριδίου – οδηγού σε αθλητικονομικά θέματα για τα μέλη του ΠΣΑΤ (το οποίο επίσης έχω συγγράψει) και θα επεκτεινόταν μέσα από εκδηλώσεις, όπως η διοργάνωση σεμιναρίων αθλητικονομικής ενημέρωσης και καλύψεις για τα μέλη (νομική, ασφαλιστική κ.λπ.).
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον απερχόμενο πρόεδρο κ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟ, ο οποίος, ουσιαστικά, με κάλεσε στον ΠΣΑΤ και που πάντα έτεινε ευήκοον ούς στις προτάσεις μου και τον Σωτήρη ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ που τράβηξε το κουπί στα δικαστήρια μαζί μου, χωρίς να εκφράζω κάποιο παράπονο για τα υπόλοιπα μέλη, εξαιρουμένου, βεβαίως, του τέως αντιπροέδρου, στον οποίο πάντως εύχομαι από την θέση του προέδρου να προσφέρει περισσότερα από τους προκατόχους του και να θωρακίσει νομικά τον ΠΣΑΤ μέσω της δημιουργίας πολυμελούς και πλουσιοπάροχα αμειβόμενης νομικής υπηρεσίας, για την οποία, δυστυχώς ή ευτυχώς, δεν δηλώνω υποψηφιότητα.
Η παρούσα δήλωση παραίτησής μου τίθεται στη διάθεση του απερχόμενου Δ.Σ. και της κυρίαρχης Γ.Σ. χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κλείνω την πόρτα για συνεργασία με οποιοδήποτε νέο Δ.Σ. προκύψει από τις επερχόμενες αρχαιρεσίες που, βεβαίως, θα θελήσει να συνεργασθεί μαζί μου και να αποδεχθεί πλέον τους δικούς μου όρους.
Αθήνα, 9 Μαΐου 2006
Με αθλητικούς χαιρετισμούς
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Π. ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ
«Kοινό υπάρχει, συντάκτες όχι»
Το σχόλιο του Αντώνη Πανούτσου στη «Sportday», ανήμερα των εκλογών του ΠΣΑΤ (1 Ιουνίου), μας μελαγχόλησε. Γιατί είπε πολλές αλήθειες. Γιατί πολύ θα θέλαμε να είχε τη δική μας υπογραφή. Διαβάστε το. Πολλές φορές:
Η δημόσια persona του αθλητικού συντάκτη άλλαξε με τα χρόνια. Την πρώτη περίοδο, μέχρι τη δεκαετία του '60, ο αθλητικός συντάκτης των πολιτικών εφημερίδων ήταν κυριολεκτικά «ο αθλητικός συντάκτης». Ενας. Οι πολιτικές εφημερίδες έβαζαν έναν πιτσιρικά να γράφει τα αποτελέσματα της μεγάλης κατηγορίας τη Δευτέρα. «Εθνικός-ΑΕΚ 0-0, Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 1-2 (21' Σιάηλος 1-0, 37' Υφαντής 1-1, 79' Μπέμπης 1-2)». Μόνο τους σκόρερ. Ούτε καν τις συνθέσεις. Στις αθλητικές γινόταν επίδειξη καλλιέργειας, για να φανεί ότι οι αθλητικογράφοι ήταν μορφωμένοι. «Υπό αφόρητο καύσωνα, τον οποίο οι καυτές φάσεις εντός των αντίπαλων περιοχών έκαναν ισχυρότερον, δύο ενδεκάδες λεόντων αναμετρήθηκαν σε έναν αγώνα μέχρις εσχάτων...». Η τέχνη της εισαγωγής και του επιθέτου, που έφτασε στο απόγειό της με τον Φαίδωνα Κωνσταντουδάκη, και τα σύνθετα ουσιαστικά του «ο ανίκητος Βασιλομπίλαρος του κάμπου, λευκοπυργίτης», έχει τις ρίζες της στην αθλητικογραφία του '50.
Το σημαντικότερο βήμα για την καθιέρωση της αθλητικής σελίδας στον πολιτικό Τύπο έγινε από την Ελένη Βλάχου στη «Μεσημβρινή» του '60. Εκεί έγιναν και οι πρώτες προσπάθειες απλοποίησης της γλώσσας. Η πρώτη εφημερίδα που δημιούργησε αθλητικό section ήταν η «Απογευματινή» του '70, με τον Χάρη Λυμπερόπουλο πρωτοπόρο στην προσπάθεια.
Ευχή και κατάρα της αθλητικογραφίας αποδείχθηκε ο «Φίλαθλος» το '80. Από τη μία πλευρά απορρόφησε το πλούσιο αποθεματικό εν δυνάμει αθλητικών συντακτών που είχε δημιουργηθεί με τη δυαρχία της «Αθλητικής» και του «Φωτός», αλλά από την άλλη η απλοποίηση της γλώσσας, που στην αρχή έδωσε ζωντάνια στο γράψιμο, οδήγησε σε ένα αδιέξοδο. Στον συντάκτη που δεν έχει να πει τίποτα στον αναγνώστη, γιατί δηλώνει το ίδιο.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι να βρεθούν συντάκτες που θα έχουν το ειδικό βάρος να απευθύνονται στον αναγνώστη, αντί να προσπαθούν να τον πείσουν ότι υπερασπίζονται τα συμφέροντα της ομάδας του. Το «δεν υπάρχει τέτοιο κοινό» είναι η εύκολη δικαιολογία. Ας μου επιτραπεί να πιστεύω ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι συντάκτες. Μέχρι να βρεθούν, ας ψηφίζουμε «Ντον Ντον».
Ο ΠΣΑΤ, ακρωνύμιο του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικών Δημοσιογράφων, είναι πολύτιμος για ένα λόγο. Για να εξασφαλίζει γραφεία Τύπου στα περισσότερα των μελών του διοικητικού συμβουλίου του. Ο μέσος αθλητικός συντάκτης δεν ενδιαφέρεται και δεν έχει λόγο να ενδιαφερθεί, παρά μόνο για να γελάσει με τα SMS των υποψήφιων κυνηγών των γραφείων Τύπου.
Ο ΠΣΑΤ ήταν πολύτιμος μέχρι και τους Ολυμπιακούς του 2004. Η Γιάννα Αγγελοπούλου και κάθε δημόσιος οργανισμός ήθελε να διαπραγματεύεται με κάτι που να έχει θεσμικό χαρακτήρα και η θέση του προέδρου του ΠΣΑΤ του επέτρεπε να βρίσκεται κοντά στα κέντρα εξουσίας. Ηταν και ο λόγος για τον οποίο την προεδρία διεκδίκησε ο Γιάννης Θεοδωρακόπουλος. Είναι και ο λόγος για τον οποίο δεν τη διεκδικεί τώρα, κατεβαίνοντας δήμαρχος στην Πεύκη. Η δημαρχία σήμερα είναι εξουσία και ο ΠΣΑΤ ένα κενό κέλυφος καβουριού, που η σάρκα του καταβροχθίστηκε εδώ και δύο χρόνια. Τώρα, γιατί υπάρχουν υποψήφιοι που πληρώνουν λεφτά σε SMS για να διεκδικήσουν έναν τελειωμένο σύνδεσμο; Γιατί η δύναμη και τα φράγκα που μπορούσε να δώσει μέχρι το 2004 δεν υπάρχουν, αλλά όλο και κάποιο ψιχουλάκι έχει περισσέψει…
Γιατί το να πεις «είμαι εκπρόσωπος των Ελλήνων και ξένων αθλητικογράφων» σου εξασφαλίζει μερικά δευτερόλεπτα ανοχής, μέχρι να καταλάβει ο συνομιλητής ότι είσαι τόσο παπάρας όσο ακριβώς δείχνεις. Επίσης, όλο και κάποια ΕΡΤ, όλο και κάποιος δημόσιος οργανισμός ή ΟΠΑΠ, που δεν υπάρχει έλεγχος στα λεφτά, θα μασήσει να ακουμπήσει κάποια ελεημοσύνη.
Το θέμα είναι γιατί θα πρέπει η κονόμα του άχρηστου να αφορά τον μέσο αθλητικό συντάκτη. Η απάντηση είναι ότι δεν θα πρέπει να τον αφορά, παρά μόνο για απότιση τιμής στους ιδρυτές του συνδέσμου. Διότι ο σύνδεσμος δημιουργήθηκε την εποχή που στην ΕΣΗΕΑ δεν γίνονταν δεκτοί οι αθλητικοί συντάκτες και λόγος της δημιουργίας του ήταν η ανύψωση του κλάδου, που στις εφημερίδες της εποχής αντιμετωπιζόταν λίγο χειρότερα από τον κλητήρα και πολύ χειρότερα από τον σκύλο της εφημερίδας, που είχε τουλάχιστον γούνα για να χαϊδέψεις. Ο σύνδεσμος είχε πολεμηθεί από την ΕΣΗΕΑ, που φοβόταν τη δημιουργία αντίπαλου οργάνου. Είναι και ο λόγος για τον οποίο στο καταστατικό του ΠΣΑΤ αναφέρεται ρητά ότι ο σύνδεσμος δεν έχει συνδικαλιστική ιδιότητα.
Δεν είναι συμπτωματικό ότι το σήμα του ΠΣΑΤ έχει φιλοτεχνηθεί από τον σκιτσογράφο Κώστα Μητρόπουλο. Οπως οι αθλητικογράφοι, και οι σκιτσογράφοι δεν είχαν δικαίωμα εγγραφής στην ΕΣΗΕΑ, που περιόριζε τα μέλη της σε πολιτικούς συντάκτες δεξιών και κεντρώων εφημερίδων. Οι καιροί όμως άλλαξαν, οι αθλητικογράφοι απέκτησαν ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους συντάκτες, ο ΠΣΑΤ αναγνωρίστηκε από το κράτος, αποκτώντας το δικαίωμα οι ταυτότητές του να επιτρέπουν την είσοδο στο γήπεδο και... Και μετά δεν υπήρχε αντικείμενο. Ο ΠΣΑΤ δεν είχε πια λόγο ύπαρξης. Διότι όταν οι επιθέσεις σε αθλητικογράφους έχουν γίνει οι πιο κοινές ανάμεσα σε όλες τις δημοσιογραφικές ειδικότητες, ο ΠΣΑΤ το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να βγάζει την ίδια ανακοίνωση, με την οποία καταδικάζει. Ναι, ρε παιδιά. Θα διαβάσουν την ανακοίνωση οι μπράβοι που ρίχνουν το ξύλο και θα τους χαλάσει η μέρα που τους καταδίκασε ο Θεοδωρακόπουλος… Θα μου πεις «και τι να κάνει ο ΠΣΑΤ;». Και θα σου απαντήσω «δίκιο έχεις».
Τρώνε τις αποζημιώσεις των εργαζομένων στην «Αθλητική», έχουν καθυστερήσει πληρωμές στο «Sportime», στον «Φίλαθλο», στις εφημερίδες του Τράγκα. Και ο ΠΣΑΤ; Δεν είπαμε και πριν ότι δεν είναι συνδικαλιστικό σωματείο; Τι να κάνει ο ΠΣΑΤ; Αν μου το πει κάποιος, θα του απαντήσω «δίκιο έχεις».
Πουλάνε χολή στα πρωτοσέλιδα των αθλητικών, το μόνο που δεν έχουν κάνει οι υποκειμενικοί των οπαδικών εφημερίδων είναι να ζητήσουν εξηγήσεις πώς τολμάει κάποιος να προσπαθεί να μένει αντικειμενικός, ο ΠΣΑΤ γνωρίζει ότι ένα ποσοστό της βίας ξεκινάει από τον Τύπο. Και τι κάνει; Τα ξύνει με τον κασμά… Αλλά και τι θα μπορούσε να κάνει; Λίγα πράγματα. Δεν μπορεί να πει σε κάποιον τι θα γράψει ή να αλλάξει γραμμή, όταν οι οπαδικές εφημερίδες έχουν πει και στην ΕΣΗΕΑ ότι είναι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν. Και επειδή κάποιος θα μου το πει, να απαντήσω από τώρα «δίκιο έχεις».
Τι μπορεί, λοιπόν, να κάνει ο ΠΣΑΤ; Να επιβλέπει την έκδοση ταυτοτήτων με τις οποίες μπορείς να μπεις στο γήπεδο. Φυσικά, όταν «στράβωνε» ο Βίκτωρας οι ταυτότητες δεν ίσχυαν και τα καμαράκια δεν χωρούσαν τους συντάκτες, ενώ άλλα καταλαμβάνονταν από αστυφύλακες και προέδρους, αλλά τι να κάνει ο ΠΣΑΤ; Ας πούμε, τέλος πάντων, ότι ο ΠΣΑΤ έχει την ευθύνη της έκδοσης ταυτοτήτων, διότι αν την είχε μόνο η Γραμματεία, θα έδιναν ταυτότητες αθλητικού συντάκτη και στις συνυφάδες τους. Αλλά από εκεί και πέρα, τι; Τα βραβεία των καλυτέρων αθλητών; Μην καγχάσω… Τους κωπηλάτες και τους μπαντμιγκτονίστες που παίρνουν τα βραβεία κάθε χρονιά, ανάθεμα κι αν τους έχει δει ο ένας στους εκατό αθλητικούς συντάκτες. Η ερώτηση «βρε μαλάκα, μήπως ξέρεις τι είναι αυτός ο Πολύμερος, που τον έχουν στους προτεινόμενους για τα βραβεία;» πρέπει να γίνεται κάθε χρόνο από όλους τους αθλητικούς συντάκτες στον ταλαίπωρο που κάνει τα «άλλα σπορ» στην εφημερίδα. Μέχρι τώρα έχω δει να ψηφίζουν για πλάκα, στην τύχη, τους φίλους τους, αθλητές από το σπορ που καλύπτουν, αλλά αθλητικογράφο να μπορεί να κάνει επιλογές από όλον τον απίθανο κατάλογο δεν έχω συναντήσει. Οι ετήσιες βραβεύσεις είναι για να ποζάρει ετησίως ο πρόεδρος του ΠΣΑΤ με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να κορνιζάρει τη φωτογραφία στο σαλόνι του με τη λεζάντα «Οι δύο πρόεδροι».
Πολύ ασήμαντοι λόγοι για να δηλώνει ένας σύνδεσμος εκπροσώπηση κλάδου εργαζομένων. Ούτως ή άλλως, με την ποιότητα των υποψηφίων, εκτός από τρεις-τέσσερις, στους υπόλοιπους δεν θα εμπιστευόμουν την εκπροσώπησή μου στον Σύλλογο για τη Διάσωση του Αβολοντέ Κούκου. Η φτώχεια στις υποψηφιότητες θα φανεί στην αποχή και το «σιγά που θα τους δώσω 70 ευρώ για να τους ψηφίσω» έχει γίνει σλόγκαν. Θα μπορούσα να τελειώσω με το κλασικό «κάτι πρέπει να γίνει για τον ΠΣΑΤ πριν να είναι πολύ αργά». Τίποτα δεν μπορεί να γίνει. Ηδη είναι πολύ αργά.
Κυριακή, Μαΐου 28, 2006
Αυτό είναι το σημερινό πρωτοσέλιδο της «Αθλητικής Ηχούς», ιδιοκτησίας της «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΕΠΕ» με εκδότη τον Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟ. Δεν θέλουμε να αναφέρουμε τίποτα περισσότερο για την «νεκρανάσταση» της ιστορικής εφημερίδας. Ξέρουμε πολλά, όχι μόνο για την πρόσφατη περιπέτεια, και το μόνο που έχουμε να πούμε είναι ότι «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». Τα πράγματα δεν τελείωσαν εδώ. Ισως ακόμη να μην έχουν αρχίσει... Μια πρότασή μας θα ήταν να ΠΑΡΑΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΙΑ ΤΟΥ Δ.Σ. ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ στη Θεσσαλονίκης (αυτό το ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ το εννοούμε, κυριολεκτούμε). Την Πέμπτη, άλλωστε, μπαίνουμε στον Ιούνιο και όλη η πιάτσα ξέρει τι συμβαίνει στον «όμιλο» κάθε καλοκαίρι!
Υ.Γ: Αλήθεια, μ' αυτούς που κάποια στιγμή ετοίμαζαν το νέο πειρατικό φύλλο, το οποίο θα έπαιρνε τη θέση της "ΗΧΟΥΣ", τι έγινε; Η ΕΣΗΕΑ ΞΕΡΕΙ ΟΝΟΜΑΤΑ ΚΑΙ... ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ. Θα κινηθεί; Θα κάνει κάτι; Οχι τίποτα άλλο αλλά, ξέρετε, δεν είμαστε όλοι ΑΛΗΤΕΣ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ... Ευτυχώς που στο φινάλε υπάρχει ο υπέρτατος κριτής των πάντων (στο Θεό αναφερόμαστε)!
«Η μεγαλυτέρα των Βαλκανίων»
Με τον παραπάνω τίτλο γράφει σήμερα ο Φίλιππας Σύριος, στην στήλη του «Φιλιππικοί» στην «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ»:
Για τους νεότερους και κυρίως τα παιδιά που έχουν απορροφηθεί από τον συλλογικό φανατισμό, η «Αθλητική Ηχώ», η εφημερίδα που κινδυνεύει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φωνή του Παναθηναϊκού. Ενα συλλογικό όργανο, δηλαδή, που με τον τρόπο του ρίχνει καθημερινά λάδι στη μηχανή του μίσους και της αντιπαράθεσης, η οποία εδώ και χρόνια πολτοποιεί το ελληνικό ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό.
Δεν ήταν, όμως, πάντα έτσι αυτή η κακότυχη εφημερίδα, «η μεγαλυτέρα των Βαλκανίων» όπως αυτάρεσκα επαναλάμβανε κάτω από το λογότυπό της για πολλές δεκαετίες. Η «Αθλητική Ηχώ» που γνώρισα την άνοιξη του 1967, λίγο μετά την επιβολή της απριλιανής δικτατορίας, ήταν η έδρα της αθλητικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα. Ηταν ένα υπέροχο σχολείο το οποίο δίδασκε ταυτόχρονα και τη δημοσιογραφία, και τον αθλητισμό.
Θυμάμαι τους δασκάλους. Πρώτος και καλύτερος ο Αθανάσιος Σέμπος, διευθυντής και κατά 50% ιδιοκτήτης της, ο οποίος, πριν ακόμα κλείσω τα 20 χρόνια μου, με φώναξε ένα μεσημέρι για να μου ανακοινώσει ότι με έβαζε στο μισθολόγιο, δηλαδή μου άνοιγε και επίσημα τον δρόμο του επαγγελματία αθλητικού συντάκτη, μετά με αγκάλιασε, με φίλησε και μου έδωσε την ευχή του...
Αλλος αξέχαστος δάσκαλος, ο διευθυντής σύνταξης Πάνος Μακρίδης, «ο άγιος άνθρωπος» της αθλητικής δημοσιογραφίας. Τον διαδέχθηκε ο Σταμάτης Γρατσίας, δυναμικός, εκσυγχρονιστής, για τα μέτρα της εποχής, ο οποίος έπιανε με μοναδικό τρόπο τον σφυγμό του πλήθους. Ο Γρατσίας ήταν εκείνος που ηγήθηκε στην παρατεταμένη σύγκρουση με το ραγδαία τότε ανερχόμενο «ΦΩΣ» του Θ. Νικολαΐδη, αλλά και αυτός που πρώτος έδωσε κάπως πιο έντονα το «πράσινο» χρώμα στην γραμμή της εφημερίδας.
Η αρχή του τέλους για την «Ηχώ» ήταν, πάντως, η διάσπαση του εκδοτικού της σχήματος γύρω στα 1990. Η οικογένεια Σέμπου αποχώρησε και ο γιος, Βαγγέλης, εξέδωσε την «Ωρα για Σπορ» που φυτοζωεί μέχρι σήμερα, ως εφημερίδα της ΑΕΚ. Η «Αθλητική Ηχώ» πέρασε εξ ολοκλήρου στα χέρια της οικογένειας Γ. Γεωργαλά, που μέχρι τότε κατείχε το 50% των μετόχων της και ένας άλλος γιος, ο Κλεομένης, ανέλαβε την τύχη της. Με τη συμπαράσταση του Γρατσία στην αρχή, μόνος μετά τον θάνατο του διευθυντή της, ο Κλεομένης, πιεζόμενος από τον ανταγωνισμό, μετέτρεψε την ιστορική εφημερίδα σε ένα ολοπράσινο βήμα...
Οσχετικά πρόσφατος θάνατος του Κλεομένη οδήγησε (λόγω χρεών) την εφημερίδα σε ξένα χέρια. Τράπεζα Πειραιώς, οικογένεια Οντόνι, κάποιος Κυριακόπουλος (τρέχα γύρευε). Η «Ηχώ» έχει να βγει από την περασμένη Δευτέρα, τα «αφεντικά» της έχουν απλήρωτο το προσωπικό και τα επαγγελματικά σωματεία προσπαθούν να διασώσουν τα δικαιώματά του.
«Η μεγαλυτέρα των Βαλκανίων», η εφημερίδα που όταν ο Παναθηναϊκός έπαιξε στο Γουέμπλεϊ, πούλησε 200.000 φύλλα, ουσιαστικά δεν υπάρχει πια.
Αναφορά στην περιπέτεια της «ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΗΧΟΥΣ» έχει και η στήλη «μέσα & media», του Χρήστου Ξανθάκη, στην ίδια εφημερίδα:
Το τρικ του Γ. Τράγκα (που είχε κλείσει για μια μέρα την «Financial Box» και, αφού κονταροχτυπήθηκε με την ΕΣΗΕΑ, την ξανάνοιξε) βρήκε μιμητές. Το σενάριο επαναλήφθηκε στην περίπτωση της «Αθλητικής Ηχούς», όπου συνέβησαν τα εξής: Οι τεχνικοί του φύλλου είχαν συμφωνήσει με την ιδιοκτησία να πληρώνονται κάθε 17 του μηνός, η 17η Μαΐου παρήλθε, η ιδιοκτησία τους είπε στις 19 ότι θα πληρωνόταν εντός 24ώρου και στις 20 Μαΐου προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας. Αποτέλεσμα; Ανακοινώθηκε στο προσωπικό της «Ηχούς» ότι κλείνει το φύλλο και την Τρίτη η εφημερίδα δεν βγήκε στα περίπτερα.
Ακολούθως κινητοποιήθηκε η ΕΣΗΕΑ, που έτριξε τα δόντια στην ιδιοκτησία του «Sportime» (οι δύο εφημερίδες έχουν στενούς δεσμούς), αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα κήρυττε απεργία. Ενδιαμέσως κυκλοφόρησε στην πιάτσα η φήμη ότι οι ιδιοκτήτες της «Ηχούς» θα προχωρούσαν στην έκδοση της «Νέας Αθλητικής», με περικοπές στο προσωπικό και στα έξοδα, γεγονός που προκάλεσε νέα αντίδραση της ΕΣΗΕΑ. Τέλος πάντων, την Παρασκευή το μεσημέρι εκλήθησαν στα γραφεία της Ενωσης οι πρώην εργαζόμενοι της «Ηχούς» και οι εργαζόμενοι στο «Sportime» για να βρεθεί κοινή γραμμή πλεύσης, ακούστηκαν πολλά, ειπώθηκαν πολλά και τελικά εκάμφθη η ιδιοκτησία και η «Αθλητική Ηχώ» ξαναβγήκε στα περίπτερα, άνευ απολύσεων και απουσιών.
Για τους νεότερους και κυρίως τα παιδιά που έχουν απορροφηθεί από τον συλλογικό φανατισμό, η «Αθλητική Ηχώ», η εφημερίδα που κινδυνεύει να μπει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια φωνή του Παναθηναϊκού. Ενα συλλογικό όργανο, δηλαδή, που με τον τρόπο του ρίχνει καθημερινά λάδι στη μηχανή του μίσους και της αντιπαράθεσης, η οποία εδώ και χρόνια πολτοποιεί το ελληνικό ποδόσφαιρο και γενικότερα τον αθλητισμό.
Δεν ήταν, όμως, πάντα έτσι αυτή η κακότυχη εφημερίδα, «η μεγαλυτέρα των Βαλκανίων» όπως αυτάρεσκα επαναλάμβανε κάτω από το λογότυπό της για πολλές δεκαετίες. Η «Αθλητική Ηχώ» που γνώρισα την άνοιξη του 1967, λίγο μετά την επιβολή της απριλιανής δικτατορίας, ήταν η έδρα της αθλητικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα. Ηταν ένα υπέροχο σχολείο το οποίο δίδασκε ταυτόχρονα και τη δημοσιογραφία, και τον αθλητισμό.
Θυμάμαι τους δασκάλους. Πρώτος και καλύτερος ο Αθανάσιος Σέμπος, διευθυντής και κατά 50% ιδιοκτήτης της, ο οποίος, πριν ακόμα κλείσω τα 20 χρόνια μου, με φώναξε ένα μεσημέρι για να μου ανακοινώσει ότι με έβαζε στο μισθολόγιο, δηλαδή μου άνοιγε και επίσημα τον δρόμο του επαγγελματία αθλητικού συντάκτη, μετά με αγκάλιασε, με φίλησε και μου έδωσε την ευχή του...
Αλλος αξέχαστος δάσκαλος, ο διευθυντής σύνταξης Πάνος Μακρίδης, «ο άγιος άνθρωπος» της αθλητικής δημοσιογραφίας. Τον διαδέχθηκε ο Σταμάτης Γρατσίας, δυναμικός, εκσυγχρονιστής, για τα μέτρα της εποχής, ο οποίος έπιανε με μοναδικό τρόπο τον σφυγμό του πλήθους. Ο Γρατσίας ήταν εκείνος που ηγήθηκε στην παρατεταμένη σύγκρουση με το ραγδαία τότε ανερχόμενο «ΦΩΣ» του Θ. Νικολαΐδη, αλλά και αυτός που πρώτος έδωσε κάπως πιο έντονα το «πράσινο» χρώμα στην γραμμή της εφημερίδας.
Η αρχή του τέλους για την «Ηχώ» ήταν, πάντως, η διάσπαση του εκδοτικού της σχήματος γύρω στα 1990. Η οικογένεια Σέμπου αποχώρησε και ο γιος, Βαγγέλης, εξέδωσε την «Ωρα για Σπορ» που φυτοζωεί μέχρι σήμερα, ως εφημερίδα της ΑΕΚ. Η «Αθλητική Ηχώ» πέρασε εξ ολοκλήρου στα χέρια της οικογένειας Γ. Γεωργαλά, που μέχρι τότε κατείχε το 50% των μετόχων της και ένας άλλος γιος, ο Κλεομένης, ανέλαβε την τύχη της. Με τη συμπαράσταση του Γρατσία στην αρχή, μόνος μετά τον θάνατο του διευθυντή της, ο Κλεομένης, πιεζόμενος από τον ανταγωνισμό, μετέτρεψε την ιστορική εφημερίδα σε ένα ολοπράσινο βήμα...
Οσχετικά πρόσφατος θάνατος του Κλεομένη οδήγησε (λόγω χρεών) την εφημερίδα σε ξένα χέρια. Τράπεζα Πειραιώς, οικογένεια Οντόνι, κάποιος Κυριακόπουλος (τρέχα γύρευε). Η «Ηχώ» έχει να βγει από την περασμένη Δευτέρα, τα «αφεντικά» της έχουν απλήρωτο το προσωπικό και τα επαγγελματικά σωματεία προσπαθούν να διασώσουν τα δικαιώματά του.
«Η μεγαλυτέρα των Βαλκανίων», η εφημερίδα που όταν ο Παναθηναϊκός έπαιξε στο Γουέμπλεϊ, πούλησε 200.000 φύλλα, ουσιαστικά δεν υπάρχει πια.
Αναφορά στην περιπέτεια της «ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΗΧΟΥΣ» έχει και η στήλη «μέσα & media», του Χρήστου Ξανθάκη, στην ίδια εφημερίδα:
Το τρικ του Γ. Τράγκα (που είχε κλείσει για μια μέρα την «Financial Box» και, αφού κονταροχτυπήθηκε με την ΕΣΗΕΑ, την ξανάνοιξε) βρήκε μιμητές. Το σενάριο επαναλήφθηκε στην περίπτωση της «Αθλητικής Ηχούς», όπου συνέβησαν τα εξής: Οι τεχνικοί του φύλλου είχαν συμφωνήσει με την ιδιοκτησία να πληρώνονται κάθε 17 του μηνός, η 17η Μαΐου παρήλθε, η ιδιοκτησία τους είπε στις 19 ότι θα πληρωνόταν εντός 24ώρου και στις 20 Μαΐου προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας. Αποτέλεσμα; Ανακοινώθηκε στο προσωπικό της «Ηχούς» ότι κλείνει το φύλλο και την Τρίτη η εφημερίδα δεν βγήκε στα περίπτερα.
Ακολούθως κινητοποιήθηκε η ΕΣΗΕΑ, που έτριξε τα δόντια στην ιδιοκτησία του «Sportime» (οι δύο εφημερίδες έχουν στενούς δεσμούς), αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα κήρυττε απεργία. Ενδιαμέσως κυκλοφόρησε στην πιάτσα η φήμη ότι οι ιδιοκτήτες της «Ηχούς» θα προχωρούσαν στην έκδοση της «Νέας Αθλητικής», με περικοπές στο προσωπικό και στα έξοδα, γεγονός που προκάλεσε νέα αντίδραση της ΕΣΗΕΑ. Τέλος πάντων, την Παρασκευή το μεσημέρι εκλήθησαν στα γραφεία της Ενωσης οι πρώην εργαζόμενοι της «Ηχούς» και οι εργαζόμενοι στο «Sportime» για να βρεθεί κοινή γραμμή πλεύσης, ακούστηκαν πολλά, ειπώθηκαν πολλά και τελικά εκάμφθη η ιδιοκτησία και η «Αθλητική Ηχώ» ξαναβγήκε στα περίπτερα, άνευ απολύσεων και απουσιών.
Πέμπτη, Μαΐου 25, 2006
Το καλό είναι ότι θα πάρουμε 11 όσκαρ!.. (β΄)
Ανακοινώσεις εξέδωσαν χθες τόσο η ΕΣΗΕΑ όσο και ο ΠΣΑΤ για το λουκέτο στην «ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ». Το βέβαιο είναι ότι με ανακοινώσεις δεν γίνεται τίποτε ουσιαστικό αλλά είναι μόνον ασπιρίνες για τους συναδέλφους που βρίσκονται στον αέρα! Ας ελπίσουμε όλοι ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ η Ενωση Συντακτών θα βρει το κουράγιο, την τόλμη, τη λύση απέναντι στα συσσωρευμένα προβλήματα των δημοσιογράφων. Αν υπάρχει ακόμη ΕΣΗΕΑ, αν ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ (καταλαβαίνετε το ρήμα) ας το δείξει. Για όσους δεν το έχουν καταλάβει να το «εξηγήσουμε»: άνευ λόγου και (πραγματικής) αιτίας μπήκε λουκέτο στην ιστορία του αθλητικού Τύπου στη χώρα μας. Την 1η Οκτωβρίου 1945 γεννήθηκε το πρώτο φύλο της «ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ». Οποιοσδήποτε μετρήσει τα χρόνια της ένα – ένα θα τον λούσει κρύος ιδρώτας από το ΔΕΟΣ. Αν κάποιοι μπορούν να κάνουν κάτι, ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
Η ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ:
«Με έξωση στους εργαζόμενους, λουκέτα στις πόρτες, μετακόμιση μηχανημάτων μέσα στη νύχτα και καταπάτηση κάθε έννοιας νομιμότητας οι εκδότες της εφημερίδας "Αθλητική Ηχώ" με εκπρόσωπο της ιδιοκτησίας τον Κώστα Κυριακόπουλο απεργάζονται αναστολή έκδοσης μιας ιστορικής αθλητικής εφημερίδας, για να υπηρετήσουν επιχειρηματικά συμφέροντα και τις επιλογές τους.
Τέτοιοι χειρισμοί οδηγούν σε πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και φαλκίδευση του δικαιώματος ενημέρωσης της κοινής γνώμης και φέρνουν στην επιφάνεια το μείζον ζήτημα των ημερών μας, την εργοδοτική ασυδοσία.
Η ανομία, η παρανομία και άλλες παρεμφερείς ληστρικές συμπεριφορές του εκδοτικού κατεστημένου, που ενθαρρύνονται από την συνειδητή απουσία των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους και την κυνική στάση Πόντιου Πιλάτου, που τηρούν οι κυβερνήσεις, τείνει να απαξιώσει οριστικά ό,τι δημιουργικό, έντιμο και αξιόπιστο έχει απομείνει στο σύστημα ενημέρωσης των πολιτών, αφού πλέον συντρίβει καθημερινά τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα όλων των κλάδων των εργαζομένων στον Τύπο και στα Μ.Μ.Ε.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ, μαζί με όλες τις Ενώσεις της Συντονιστικής Επιτροπής των συνεργαζομένων Ενώσεων στο χώρο του Τύπου και των Μ.Μ.Ε., είναι υποχρεωμένο να κινηθεί άμεσα και σκληρά προς κάθε κατεύθυνση, κλιμακώνοντας τον αγώνα του κλάδου, καλώντας όλους τους συναδέλφους να βρίσκονται σε αγωνιστική ετοιμότητα για τη δουλειά, το ψωμί και την αξιοπρέπεια όλων μας.
Καλεί επίσης την κυβέρνηση να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων αλλά και τα κόμματα να πάρουν θέση απέναντι σ' αυτό το κορυφαίο ζήτημα».
Η ανακοίνωση του ΠΣΑΤ:
«Με πραγματική λύπη, το ΔΣ του ΠΣΑΤ πληροφορήθηκε τις δυσάρεστες εξελίξεις που σημειώνονται στην ιστορική "Αθλητική Ηχώ", που όπως όλα δείχνουν, οδηγείται σε οριστική αναστολή έκδοσης της αθλητικής εφημερίδας, η οποία συνδέθηκε επί δεκαετίες με την ενημέρωση των φιλάθλων και λειτούργησε ως εργαστήρι εκπαίδευσης κα ανάδειξης εκατοντάδων αθλητικών δημοσιογράφων.
Το ΔΣ του ΠΣΑΤ, παρά το γεγονός ότι ο κλάδος των Αθλητικών Συντακτών βρίσκεται στην τελική ευθεία της εκλογικής διαδικασίας, υψώνει φωνή διαμαρτυρίας για την αυθαίρετη και παράνομη συμπεριφορά των ιδιοκτητών της "Αθλητικής Ηχούς" και ταυτόχρονα εκφράζει την αγωνία του για τους εργαζόμενους δημοσιογράφους και τεχνικούς, οι οποίοι από τη μια μέρα στην άλλη, βρέθηκαν στον δρόμο, χωρίς να φταίνε το παραμικρό.
Η διοίκηση του ΠΣΑΤ, όπως και παλαιότερα, έτσι και σήμερα, είναι στο πλευρό των συναδέλφων μας. Παράλληλα απηύθυνε έκκληση προς τη Μητέρα Ένωση Συντακτών και τις άλλες συνεργαζόμενες συνδικαλιστικές Ενώσεις, να εξαντλήσουν όλα τα νόμιμα μέσα για την αποτροπή του "εγκλήματος" που διαπράττεται σε βάρος της αρχαιότερης αθλητικής εφημερίδας και των εργαζομένων σε αυτή.
Επίσης, καλεί την Κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα να παρέμβουν σε αυτή την πρόκληση σε βάρος της αθλητικής δημοσιογραφίας».
Στα χθεσινά δημοσιεύματα συναδέλφων για την περιπέτεια της «ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ» να προσθέσουμε και αυτά στην τελευταία σελίδα του «Goal».
Το υστερόγραφο του Βαγγέλη Μπραουδάκη:
«Στην «Aθλητική Hχώ» επί αειμνήστου Kλεομένη Γεωργαλά πέρασα δύο υπέροχα χρόνια πριν από μια δεκαετία και οφείλω πάρα πολλά. H κατάντια στην οποία την έφεραν (έως και το ατιμωτικό -έτσι όπως μεθοδεύτηκε- κλείσιμό της) οι τωρινοί ιδιοκτήτες της μου προκαλεί θλίψη και οργή...
M αυτούς, μάλιστα, έτυχε να συνεργαστώ (ευτυχώς μόλις για έξι μήνες) στο Sportime FM την περασμένη σεζόν. Eτσι, δυστυχώς, οι εξελίξεις στην «Hχώ» δεν μου έκαναν εντύπωση. Tο μόνο που μου κάνει εντύπωση είναι ο βαθμός αλλοτρίωσης όλων μας (από την EΣHEA μέχρι τον πιο νέο αθλητικό συντάκτη), που τους κοιτάμε σχεδόν απαθείς και δεν αντιδρούμε τόσο δυναμικά όσο θα χρειαστεί μέχρι να καθαρίσει ο χώρος...».
Το υστερόγραφο του Βασίλη Βέργη:
«Γενιές και γενιές Eλλήνων φιλάθλων MEΓAΛΩΣAN με την «Aθλητική Hχώ». Oλοι όσοι έχουμε περάσει τα 40 κάναμε τα πρώτα μας «βήματα» ως αναγνώστες μέσα από την «Aθλητική Hχώ» και το «ΦΩΣ». Aυτές οι δύο ήταν οι εφημερίδες που πρωτοπιάσαμε πιτσιρικάδες στα χέρια μας, μέσα από αυτές αρχίσαμε να ενημερωνόμαστε για την τρέλα μας, την μπάλα.
Mεγάλες δημοσιογραφικές καριέρες ξεκίνησαν πριν από δεκαετίες στην «HXΩ». Eκεί έγραψαν τα πρώτα τους χειρόγραφα αθλητικοί συντάκτες, που αποτέλεσαν φάρους για πολλούς από όσους στη συνέχεια μπήκαμε στο χώρο.
H «Aθλητική Hχώ» δεν κρεμάστηκε χθες -για πρώτη φορά- στα περίπτερα, έπειτα από 60 χρόνια ζωής! Aυτό δεν ήταν απλό σοκ, ήταν γροθιά στο στομάχι. Tα παιδιά της «HXOYΣ» ανέβηκαν το δικό τους «Γολγοθά» εδώ και πολύ καιρό. O Bαγγέλης και ο Γιάννης, μπροστάρηδες σε μία ΣYΓKΛONIΣTIKH προσπάθεια OΛΩN των δημοσιογράφων της εφημερίδας, κράτησαν γερά μήνες τώρα. Kαι θα κρατούσαν κι άλλο. Oσο χρειαζόταν. Γιατί είναι μαχητές. Kαι τους βγάζουμε το καπέλο.
Aν υπάρχουν κάποιοι που δεν θλίβονται (για δικό του λόγο ο καθένας), τώρα, για τούτη τη δραματική κατάληξη της πιο ιστορικής ελληνικής αθλητικής εφημερίδας, θέλω να πω μόνο δύο πράγματα:
α) H ζωή είναι ρόδα. Kαι, όταν γυρίζει τόσο κυνικά, μπορεί OΛOYΣ να μας «βάλει» από κάτω. Nα μας πατήσει. Aυτούς που τώρα αισθανόμαστε άνετοι στη «σιγουράντζα» μας.
β) Σε αυτή την πουτάνα ζωή, το άδικο δεν ευλογείται από κανέναν. Aπό κανέναν...».
Διαβάστε και το υπόλοιπο κείμενο του Αντώνη Πανούτσου στην «SportDay» το οποίο χθες, λόγω χρόνου, δεν ολοκληρώσαμε:
«Το να γράψω ότι το κλείσιμο κάθε εφημερίδας είναι καταστροφή παραείναι συνδικαλιστικό. Από τη δεκαετία του '50 που θυμάμαι τις εφημερίδες μέχρι σήμερα πρέπει να έχουν κλείσει οι εννέα στις δέκα που υπήρχαν τότε και να άνοιξαν δεκαπλάσιες. Είναι η φύση του χώρου. Οι εφημερίδες είναι ζωντανοί οργανισμοί, γεννιούνται, μεγαλώνουν και πεθαίνουν και κάποιος πρέπει να τις θυμάται, όπως και με τους ανθρώπους στην ακμή τους. Ούτε θα γράψω το «και τόσοι άνθρωποι θα μείνουν στον δρόμο». Το να κλείσει η εφημερίδα που δουλεύεις είναι από φασαρία έως και ζημιά. Το γνώρισα τη τελευταία δεκαετία με το κλείσιμο του «Νοκ άουτ» και του «Κόσμου των Σπορ». Δεν είδα όμως κανέναν να μένει στον δρόμο για πολύ. Από τον Τσιμέλα και τον Παπαδόπουλο μέχρι τον Καρπετόπουλο και τον Σαμπράκο και μια εκατοστή ακόμα, δεν είχαν πρόβλημα να βρουν τον επόμενο μήνα δουλειά. Η εμπειρία μου λέει ότι έχω δει πολλούς που θα μπορούσαν να γίνουν καλοί δημοσιογράφοι να μην μπαίνουν στη δουλειά, αλλά ποτέ δεν είδα καλό δημοσιογράφο να μένει άνεργος. Εχω δει επίσης κάποιες εκατοντάδες άχρηστους, τσάτσους και κοπρίτες να βγάζουν μια χαρά μεροκάματο κάνοντας τους δημοσιογράφους.
Το ενδεχόμενο, λοιπόν, κλείσιμο της «Αθλητικής Ηχούς» ιστορικά είναι σημαντικό. Ηταν η πρώτη ελληνική αθλητική εφημερίδα που κάτω από τον τίτλο της έγραφε το αξέχαστο σουρεαλιστικό «Η μεγαλυτέρα των Βαλκανίων». Εχουν γράψει στις σελίδες της μερικά από τα μεγαλύτερα ονόματα και πριν σπρωχτεί στον ρόλο της οπαδικής εφημερίδας είχε μια αξιοπρόσεκτη αξιοπρέπεια, που μόνο το «Φως» προσπαθεί να διατηρήσει. Ηταν η εφημερίδα των παναθηναϊκών οπαδών και έγραφε στη γλώσσα τους, την εποχή που δεν θα μπορούσες να κάτσεις στη Λυκόβρυση και να παραγγείλεις πουτίγκα κρατώντας μια εφημερίδα που στο πρωτοσέλιδο της γράφει «πίπα». Τέλος πάντων, στην πλατεία σήμερα όχι μόνο μπορείς να κρατάς εφημερίδα που να γράφει «πίπα», αλλά πιθανότατα να δεις και να κάνουν. Αλλά η κλασική περίοδος της «Ηχούς» ανήκει στην εποχή που οι άντρες δεν χρειαζόταν να δείξουν ότι μετράνε, βγάζοντας από την τσέπη τους πουροκόφτη. Δεν χρειαζόταν, αφού όλοι ήξεραν όλους.
Η εμφάνιση του «Φωτός» δεν έκανε ζημιά στην «Ηχώ». Το «Φως», ούτως ή άλλως, απευθυνόταν σε Ολυμπιακούς. Η μόνη διαφορά ήταν ότι η «Ηχώ», γνωρίζοντας ότι χάνει τους Ολυμπιακούς, έγινε περισσότερο «πράσινη» και με τον καιρό άλλαξε τη γλώσσα της. Το «Φως» την έγραφε «μπάλα», η «Ηχώ» την έγραφε «σφαίρα». Μέχρι που η «Ηχώ» ακολούθησε τους καιρούς και την έγραψε «μπάλα». Αλλά τότε βγήκε ο «Φίλαθλος», την έγραψε «τόπι» και αμφότερες οι παραδοσιακές μπήκαν σε ένα νέο παιχνίδι. Ετσι, όμως, είναι οι εφημερίδες. Προσαρμόζονται και ελπίζουν να ζήσουν ή μένουν αναλλοίωτες και χρησιμοποιούνται σαν αναγνώριση για τυφλά ραντεβού: «θα σε περιμένω στη γωνία και για να με γνωρίσεις θα κρατάω την "Εστία"». Πάμε τώρα στα σύγχρονα.
Μετά τη σύντομη προσπάθεια του Χάρη Ξύδη να μετατρέψει την «Ηχώ» σε πολυφωνική εφημερίδα, πιεζόμενη από το «Derby», χωρίς τον Κλεομένη Γεωργαλά στο τιμόνι της, η «Ηχώ» γινόταν όλο και πιο οπαδική, κρατώντας μια κριτική προς τη διοίκηση του Παναθηναϊκού στάση. Η δεδομένη γραμμή δεν ήταν αρκετή για να τη γλιτώσει από κυκλοφορίες επιπέδου Α2. Too bad. Ακόμα χειρότερα, η «Ηχώ» πνιγμένη από τα χρέη απέκτησε μια σκιώδη ιδιοκτησία. Μια ιδιοκτησία που αρνιόταν να αναλάβει τις ευθύνες της, γεγονός που αποδείχτηκε με την επίσκεψη του Πάνου Σόμπολου στη «Sportime», όταν κανένας δεν δεχόταν ότι έχει σχέση με την «Ηχώ». Φτάσαμε λοιπόν στο αμήν, με την ιδιοκτησία να χρωστάει σε εργαζόμενους, προμηθευτές χαρτιού και τυπογραφείο. Σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν δύο λύσεις. Η επαγγελματική, στην οποία η ιδιοκτησία ψάχνει να βρει αγοραστή και αν δεν βρει αποζημιώνει όσους υποχρεούται και το κλείνει. Και η κυριλέ, στην οποία η ιδιοκτησία, αν δεν βρει αγοραστή, αποζημιώνει όσους περισσότερους μπορεί -και αν μπορεί όλους- και πάλι το κλείνει. Εδώ έχουμε μία τρίτη πρωτότυπη λύση. Η ιδιοκτησία λέγεται ότι προχωράει σε δημιουργία νέας εφημερίδας που θα λέγεται «Αθλητική Κραυγή», «Αθλητική Στριγκλιά» ή δεν ξέρω τι. Θα κρατήσει όσους από τους προηγούμενους δημοσιογράφους και τεχνικούς θέλει ή βρίσκει τον μισθό τους βολικό και οι προμηθευτές και ανεπιθύμητοι μπορούν να αγοράζουν τα Φύλλα της Κυβερνήσεως και να ψάχνουν για τη μετοχική σύνθεση της προηγούμενης ιδιοκτησίας».
Υ.Γ: Για το «καυτό» θέμα της «Αθλητικής Ηχούς» μπορείτε να διαβάσετε απόψεις στην ιστοσελίδα του SocialForum
Υ.Γ.1: Ενα νέο ενδιαφέρον topic άνοιξε στο SocialForum με τίτλο «Ο Χελάκης, οι συνάδελφοι και ο ΣΥΝ». Ρίξτε του μια ματιά...
